Een opiniestuk dat ik een tijdje geleden inzond naar De Standaard en dat de krant uiteindelijk nét niet haalde. Daarom publiceer ik het alsnog hier. Het is, met het oog op de opiniepagina’s, iets scherper van opzet dan mijn andere stukken. Meestal probeer ik zachter te zijn. Sorry als het iemand choqueert. Wij leven in een samenleving van uitmuntendheid. We verleggen al meer dan een … Lees verder Tijd om de standaard te verlagen
In mijn jeugd dacht ik dat het mijn roeping was om boeken te schrijven. Intussen ben ik teruggekomen van dat idee. Niet dat ik geen zin meer heb in schrijven – het is intussen mijn vak – of in een publiek dat mijn boeken leest (sleep de vertalingen van Mendel en Wortels maar aan!), maar het is niet de diepste essentie van wat ik hier … Lees verder Het paddenstoelennetwerk
A Paper / A DayDag 21 Paddenstoelentijd en de kracht van het onbenoembare – in onze taal dan toch Over waar deze Zaailing zijn voedingsbodem vond… Jurgen gaat gestaag door met het APAD-project, en post elke dag een nieuwe tekening online. Veel van wat hij doet, is geïnspireerd op het moment, of het seizoen, en dat is in het geval van deze prent niet anders. … Lees verder ZAAILING #90 – Puhpowee
Godverdomme, er is zoveel te schrijven over het C**-virus en hoe we daarmee omgaan dat mijn hoofd veel weg heeft van een grabbelton vol snippers. Elke dag brengt een gevoel, een inzicht, een nuancering, een verbijstering. Ik stuiter van het microscopische naar het macroscopische niveau en terug. Ik probeer alles tegelijk te kaderen en te bevatten en tot op zekere hoogte lukt dat maar het … Lees verder Alles komt goed
Het is 1 oktober, en de eerste dag van APAD (A Paper / A Day) 20, de uitdaging voor iedereen die van tekenen houdt om elke dag van de maand oktober een tekening te maken.Vorig jaar zat ik een beetje jaloers naar te kijken naar al het moois dat Jurgen in het kader daarvan maar uit zijn mouw bleef schudden. Het leverde bakken inspiratie op … Lees verder APAD & ZAAILING #88 – Waarom niet
Ik heb dit jaar heel veel tijd doorgebracht op ons terras, overschaduwd door de takken van drie dicht naast elkaar groeiende eiken. Dat terras bevindt zich op de eerste verdieping en dat wil zeggen dat we letterlijk in de takken zitten. Heerlijk vind ik dat. Dit jaar kondigde zich aan als een heel rijk eikeljaar. In de lente hingen de bomen vol, écht vol: handenvol … Lees verder Er is loslaten, en… loslaten
De kloof die ik moet leren verdragen De kauwen gaan slapen in de boomkruinen aan de overkant van het veld achter ons huis. Elke avond bij zonsopgang en zonsondergang zorgen ze voor een uitbundig collectief concertje: honderden zangerig gakkende stemmen die elkaar goedemorgen of welterusten wensen. Ik heb ze ’s ochtends nog niet vaak zien vertrekken, de eerste ochtendschemer is nog wat te vroeg. Maar … Lees verder Meer dan één waarheid, meer dan één antwoord
De omhelzing van de duivel Het regent en het bos roept. Ga. Ga peilloos verdwalen. Alles wat je meebrengt naar het bos, inclusief jezelf, kan ontbinden. Daarvoor is het ook bedoeld. Emoties zijn herfstbladeren. Herinneringen zijn humus. Lang voor je lichaam zich uitstrekt om deel te worden van de bodem, ben je al ontelbare keren verzonken en vergaan. Alles wat leeft, teert op iets wat … Lees verder ZAAILING #87 – Teufelsschlucht
Soms komt er vanzelf een zinnetje in mijn hoofd zitten. Een frase uit een liedje, of een zin uit een boek. Het kan jaren geleden zijn dat ik het voor het laatst zag of hoorde, maar plots dringt het zich op. En het blijkt bijna altijd relevant voor een kwestie waar ik op dat moment mee bezig ben. Een zin die zich de laatste tijd … Lees verder Je gewassen eronder ploegen
Een visioen * een sprookje * een bestemming Er was eens een meisje dat in een zeepbel leefde. Ze droomde met haar ogen open, ze liep op de tippen van haar tenen door de wereld. Op zeker moment werd ze te groot voor haar bubbel. Toen die knapte, had ze het een tijdje moeilijk. De wereld daarbuiten was groot en woelig, koud en druk. Het … Lees verder Jardin clos
