Weemoed om een wereld die voorbij is& een Zaaling op locatie Een paar dagen ergens anders zijn, het is pure luxe in deze tijden. Ik was me dan ook heel erg bewust van het voorrecht om de afgelopen week samen met Jurgen en zijn gezin door te brengen op de oever van de Semois. We bevonden ons op een paar honderd meter van de Franse … Lees verder Bezonken
(en wie ik zelf gezocht heb) Als jongere las ik Torenhoog en mijlenbreed en Ogen van tijgers, de boeken van Tonke Dragt die minder gekend zijn dan haar Brief voor de Koning maar die mij voor het leven beïnvloed en bepaald hebben. Terwijl ik mij verloor in de dampende oerwouden van Venus waar planeetonderzoeker Edu Jansen leerde dat hij telepathische gaven had, en in het … Lees verder Ik ben wie je zoekt
Wat uitbreekt Kracht die in de diepte broeit, hou je niet binnen. Je kunt haar verleiden tot zwijgen, haar bedelven onder gewichtigheid en steeds zwaardere argumenten, er een heel seizoen overheen gieten, vol uitzichtloze dagen waarin niets nog lacht of leeft. Je kunt haar toebijten dat geduld rijmt op deugd en haar zeggen dat ze zich nuttiger maakt als ze zichzelf maar helemaal begraaft. Soms … Lees verder ZAAILING #95 – Wat uitbreekt
En ik die dacht dat 2021 rustig zou beginnen… Rond midwinter was ik in winterslaapmodus. Moe, loom, tevreden met mijn plek op de sofa onder een dekentje, terwijl de echtgenoot en de zoon, allebei twee volle weken op pauze voor de kerstvakantie, daar synchroon met mij elk hun eigen vorm van vonden: spelend, lezend, hangend, lanterfantend… De avondmaaltijd koken was het actieve toppunt van de … Lees verder Helder hoofd, helder hart
Een opiniestuk dat ik een tijdje geleden inzond naar De Standaard en dat de krant uiteindelijk nét niet haalde. Daarom publiceer ik het alsnog hier. Het is, met het oog op de opiniepagina’s, iets scherper van opzet dan mijn andere stukken. Meestal probeer ik zachter te zijn. Sorry als het iemand choqueert. Wij leven in een samenleving van uitmuntendheid. We verleggen al meer dan een … Lees verder Tijd om de standaard te verlagen
In mijn jeugd dacht ik dat het mijn roeping was om boeken te schrijven. Intussen ben ik teruggekomen van dat idee. Niet dat ik geen zin meer heb in schrijven – het is intussen mijn vak – of in een publiek dat mijn boeken leest (sleep de vertalingen van Mendel en Wortels maar aan!), maar het is niet de diepste essentie van wat ik hier … Lees verder Het paddenstoelennetwerk
A Paper / A DayDag 21 Paddenstoelentijd en de kracht van het onbenoembare – in onze taal dan toch Over waar deze Zaailing zijn voedingsbodem vond… Jurgen gaat gestaag door met het APAD-project, en post elke dag een nieuwe tekening online. Veel van wat hij doet, is geïnspireerd op het moment, of het seizoen, en dat is in het geval van deze prent niet anders. … Lees verder ZAAILING #90 – Puhpowee
Godverdomme, er is zoveel te schrijven over het C**-virus en hoe we daarmee omgaan dat mijn hoofd veel weg heeft van een grabbelton vol snippers. Elke dag brengt een gevoel, een inzicht, een nuancering, een verbijstering. Ik stuiter van het microscopische naar het macroscopische niveau en terug. Ik probeer alles tegelijk te kaderen en te bevatten en tot op zekere hoogte lukt dat maar het … Lees verder Alles komt goed
Het is 1 oktober, en de eerste dag van APAD (A Paper / A Day) 20, de uitdaging voor iedereen die van tekenen houdt om elke dag van de maand oktober een tekening te maken.Vorig jaar zat ik een beetje jaloers naar te kijken naar al het moois dat Jurgen in het kader daarvan maar uit zijn mouw bleef schudden. Het leverde bakken inspiratie op … Lees verder APAD & ZAAILING #88 – Waarom niet
Ik heb dit jaar heel veel tijd doorgebracht op ons terras, overschaduwd door de takken van drie dicht naast elkaar groeiende eiken. Dat terras bevindt zich op de eerste verdieping en dat wil zeggen dat we letterlijk in de takken zitten. Heerlijk vind ik dat. Dit jaar kondigde zich aan als een heel rijk eikeljaar. In de lente hingen de bomen vol, écht vol: handenvol … Lees verder Er is loslaten, en… loslaten
