Ik ben herbegonnen in het magistrale boek The web of meaning van Jeremy Lent. Dingen twee keer lezen kan heel heilzaam zijn om ze beter te begrijpen. En juist wanneer ik de passage bereik over de twee verschillende stemmen die we allemaal in ons hebben (de Interpreteerder en de Mysticus), barst er op sociale media het zoveelste bombardement van wantrouwen los. De details doen er … Lees verder Verhalen zijn vergif
De wingerd is niet tevreden met de gevel. Waar hij ook maar de kans krijgt, laat hij zijn dradige tentakels contact maken met de bodem. Tegen het einde van de zomer heeft hij op sommige plaatsen een bereik van meer dan vijf meter in een straal om ons huis heen. Zijn stervormige bladeren vormen een bodembedekkend tapijt dat ik niet kan laten begaan, hoe mooi … Lees verder Het web van leven(s)
Duisternis, noem me broeder zodat ik niet bang ben voor wat ik zoek. De auteur van deze prachtige uitspraak is onbekend. Ik las ze voor het eerst in een boek over Jungiaanse psychologie waarin de nadruk lag op de ‘schaduw’: het stuk van onze psyche waarin we alle dingen opbergen die we onwenselijk vinden van onszelf. Onze angsten, onze meest geheime verlangens, onze schaamte, onze … Lees verder De helende aanraking van het duister
Ze wordt wakker in de schemering voor zonsopgang, en weet meteen waar ze is. Seth ligt met zijn rug naar haar toe. Een paar rode lokken likken zijn nek en de ronding van zijn schouder. Ze heeft nog nooit zo dicht bij een man gelegen die zo ver bij haar vandaan is. Klotsend de trage golven, heen en weer over het landschap van de tijd. … Lees verder Zaailing #110 – Het enige wat ons overblijft
“Ze is moe en voelt zich niet vrij. Ervaart alsof ze nooit goed genoeg is en hoort vooral kritiek op alles wat ze heeft opgebouwd in Life&Business. Ze voelt de diepe veiligheid niet helemaal om haarzelf te kunnen zijn. Zelfs thuis durft ze niet helemaal eerlijk te zijn over haar zorgen en haar overwinningen. Om te genieten, te huilen en helemaal zichzelf te zijn. Er … Lees verder Broos verdriet
Purgatorium, zo heet het vagevuur uit de christelijke traditie oorspronkelijk. Purgare betekent in het Latijn zoveel als ‘zuiveren, louteren’. Het vagevuur is met andere woorden de plek waar zielen die iets op hun kerfstok hebben een (al dan niet gedwongen) vorm van bewustwording en zuivering ondergaan. Het is de plaats waar de inzichten komen, en die inzichten zijn niet zelden pijnlijk, of minstens toch ongemakkelijk. … Lees verder Het vagevuur van de puber die Mensheid heet
Ik zoek het licht. Omdat het donker is in mijn hoofd de laatste tijd. Ja, ik heb een fijn leven en nee ik heb geen grote problemenbehalve daar zijn; de eindeloze droogte die onze tuin aan okerflarden scheurt en de dame in de winkel die met een brede glimlacht zegt: dat het maar niet te lang regent, vorige zomer was veel te nat en ik … Lees verder Uit het duister
Licht in het duister van de diepzee Verwacht eind oktober Van De serres van Mendel zei een wijze, spirituele vrouw met sterke voelsprieten ooit: ‘Dit is een kosmisch boek.’ Het is het mooiste compliment dat ik ooit kreeg, en zo voelt het ook echt. Maar het is zeker niet alleen mijn verdienste. Ik merkte het niet tijdens het schrijven, maar des te meer toen ik … Lees verder De oceaan van Mare
Hardnekkige melodietjes 