Het schetsboek valt open op een plek die hij niet verwachtte. Een stad met een geschiedenis. Een stad waarvan hij hield. De dagen tussen haar daken smaakten naar drukte en uitlaatgassen, maar ook naar kroegen en wereldkeuken. Naar vrijheid soms nog te groot voor zijn jonge vleugels. Hij kan het zich herinneren, hoe hij op het boventerras probeerde om het uitzicht in zich op te … Lees verder ZAAILING #33 – Een stad
Denken aan de dood Het was tijd om nog eens een goeie ouwe techniek boven te halen. Het was te lang geleden, of zo voelde het toch. Ik heb al eerder verteld over deze specifieke oefening. Je stelt je voor, zo levendig als je maar kunt, dat je geconfronteerd wordt met de ijskoude zekerheid dat je nog maar een jaar te leven hebt. Het … Lees verder Brieven om nog te schrijven
Een trip naar vervlogen tijden, gekoesterd en gevreesd We waren er vorig jaar, en dit jaar was het opnieuw erg fijn: Quondam, het middeleeuwse festival op een uurtje rijden van huis. Dit keer mocht ik als fotograaf zelfs gratis binnen. Een van mijn oude beelden was prominent promo-materiaal van deze editie. Leuk! Een dagje doorbrengen in de Middeleeuwen is grappig bevredigend. De re-enactors … Lees verder Op bezoek in het verleden
BXL Dorado #1 – Een verhaal van hoop, dood, en onszelf in de ogen kijken Hoe vertel je een verhaal dat al zoveel keer verteld is? Door de media, door politici, door feiten en cijfers? Een vluchtelingenverhaal? We hapten naar adem en zetten ons schrap. Als je dezelfde woorden lang genoeg herhaalt, luistert niemand nog. Lawaai ligt dichter bij stilte dan op … Lees verder Nigredo*
Een Zaailing-sprookje om te gaan bezoeken en bezichtigen, met een kop koffie er bovenop… Il était une fois, dans la Galerie du Roi à Bruxelles, un bistro où on servait du café délicieux et les meilleurs gauffres du monde… Même son nom avait un goût de délicatesse: “Mokafé”. Op een dag streek er een ekster neer aan de ingang van de bistro. Dat was … Lees verder ZAAILING #32 – Il était une fois… Mokafé!
Sommige dagen zijn net iets magischer dan andere. We bezochten Marieke Van Coppenolle, een lieve vriendin, die een opendeurweekend hield als Crowdfundingsactie voor Robur. Robur-op-den-Eik is een project waartoe Marieke geroepen werd, een missie waarvan ze voelde dat ze ze moest volbrengen: een huisje bouwen dat nog het meeste wegheeft van een yurt (nomandentent), waar mensen kunnen komen herstellen van burn-out of ziekte, … Lees verder Dromen weven
Over zichtbaar zijn ‘Dat klinkt fantastisch. En ben je ook nog bezig met eigen werk?’ De vraag werd me, in nagenoeg identieke bewoordingen, de afgelopen maand diverse keren gesteld, in gesprekken waarin ik het had over mijn Zaailing-samenwerking met creatieve bloedbroeder en zielsverwant Jurgen Walschot. Telkens verraste ze me. Telkens wist ik niet goed wat ik kon zeggen of hoe ik erop moest … Lees verder De coulissen, of het voetlicht?
We hebben geen andere keuze dan overvloedig te zijn. Alles te geven wat we zijn telkens opnieuw. We zijn ervoor gemaakt om onszelf te vullen tot de rand en over te stromen in de wereld zo rijkelijk als we kunnen. Misschien wordt het niets. Misschien wordt het alles. Wat er ook van komt we doen waarvoor we gekomen zijn. Lees verder Waarvoor we gekomen zijn
(en van een wilde tuin) er is niets wat blijft tijd bloesems lente dromen wij maar echt droevig is dat niet want alles wordt alleen maar weggeblazen om deel te worden van een grotere droom Lees verder De schoonheid van wat niet blijft
De toekomst voorspellen zonder het te willen Ik hou al jaren een dagboek bij. Wat rond 1997 begon als flarden poëtische bespiegelingen groeide uit tot een soort vraag-en-antwoordschrijven waarin ik inzicht probeerde te krijgen in diepere levensvragen. Geleidelijk aan werd het echt dagboek. De laatste vijf jaar heb ik het zowat constant bijgehouden. Deze schriften zijn de neerslag geworden van mijn innerlijke evoluties, … Lees verder Een nieuw begin
Hardnekkige melodietjes 