Melancholisch gemijmer bij het vertrek uit Frankrijk ‘We hebben het werk dat dit huis en het terrein er omheen vraagt misschien wel wat onderschat,’ zegt mijn moeder me tijdens de autorit naar Albi, waar er een heerlijke lunch op het programma staat in een van hun vaste restaurantjes, waar ze door de eigenaars én de kelners begroet worden als familie. ‘Als ik de … Lees verder Hout vasthouden
Ik zit in het bureau van mijn vader en ik schrijf. Nu en dan kijk ik op naar de bomen naast het huis, waar een koppel eksters een nest bouwen. Ik sla hun vorderingen gade met een glimlach. Ze werken methodisch en gefocust. Soms vliegen ze allebei uit voor geschikte takjes, soms blijft er een in het nest terwijl de ander op zoek gaat naar … Lees verder Een goed nest
De Franse météo beloofde vijf dagen stralende zon en zachte temperaturen. Nog niet zoveel van gezien, tot nu toe, moet ik zeggen. De goeie kant van gure wind en sneeuwvlagen, is evenwel dat de vogels dan veel honger hebben. Terwijl mama aan tafel zit te tekenen, sta ik, gewapend met mijn vaders camera, voor het raam. We amuseren ons allebei. Lees verder De Fransen hebben geen kaas gegeten van weersvoorspellingen
Ik bevind me in transit vanavond. Ik zit op de luchthaven de uren te doden, terwijl ik wacht tot mijn vlucht vertrekt. Ik ga een handvol dagen op bezoek bij mijn ouders in Frankrijk, om bij mijn mama te zijn die herstelt van haar recente, zware operatie. Ik was goed op tijd op de luchthaven, meteen na het werk. Het eerste wat ik … Lees verder Transit
Ik zit op de rivier. Hij is breed en krachtig, en zijn wijde stroom neemt me mee naar een plek die aanvoelt als de zee, een monding die me roept met de kracht van thuiskomen. Ik weet dat mijn innerlijk kompas het juist heeft, ook al is er geen echte manier om mijn bootje te sturen. Al wat ik kan doen, is vertrouwen op … Lees verder De rivier
Eeuwen van vleugels Ik heb lang het gevoel gehad dat ik niet echt thuishoorde in de wereld. En toen ik eindelijk zover was dat ik kon wortelen, voelde ik me nog steeds veel ouder dan mijn jaren. Nu pas heb ik de indruk dat mijn fysieke leeftijd en mijn innerlijke erfenis enigszins op een lijn beginnen te komen. Het heeft lang geduurd. … Lees verder De herinneringen van een vlinder
De lijn tussen ons is troebel, het signaal onderbroken door een ondoorlaatbare wand, een luchtdicht scherm. Wat binnen handbereik lag, voelt nu ver weg en onbereikbaar. Ik tast naar je tussen de mazen, maar ik krijg je niet te pakken. Je dwaalt door je eigen wereld, en daar vind ik geen houvast. Ik stel me tevreden met ruis. Op zeker ogenblik, dat weet … Lees verder ZAALING #26 – Ruis
We verlieten de Fiets- en Wandelbeurs tegen valavond, en kwamen erachter dat het die middag gesneeuwd had. Het vroor niet, dus bijna alle sneeuw was alweer gesmolten, en overal lagen grote plassen ijswater. Er stond een krachtige wind, en ik droeg geen handschoenen. Omdat ik mijn zoon bij het naar huis gaan een hotdog beloofd had van het kraampje aan de ingang, wachtten we … Lees verder Van buiten of van binnen?
Wat ik leerde bij mijn laatste tandartsbezoek Ik had een tandartsafspraak om een oude vulling te laten vervangen. Het was een kleine ingreep, maar de tand waarover het ging lag op een plek die het soort prik vroeg waar de helft van mijn mond en mijn tong vier uur lang lam van lagen. Het was me al eerder opgevallen en dat deed het … Lees verder De pijn verdoven laat hem groter lijken
Waarom manipulatie nooit de oplossing is voor het probleem dat ze beweert te bestrijden Manipulatie is een gevolg van onbeantwoorde behoeften. Ik las de uitspraak in deze Medium-post van Jeff Bailey, een man die ik volg op The Story Hall, de Mediumpagina die ik beheer. Ik bleef er even aan haken. Juist, dacht ik. Echt juist. Ik ken manipulatie goed. Niet omdat … Lees verder Het emotionele equivalent van een date rape-drug
Hardnekkige melodietjes 