De ZijLijn ~ Radiocolumns in coronatijden ~1~ Er bestaat een fijne Engelse zegswijze: my home is my castle. Onze huizen hebben vandaag wel wat weg van versterkte burchten. We halen de ophaalbruggen op, we zetten manschappen op de kantelen. Een flauwe grapjas die begint over toiletpapier als munitie. Hoe ga je om met het onbekende, vraag ik me af. Het is een vraag die heel … Lees verder In de burcht
Virginia Woolf wist het als geen ander: een vrouw moet een kamer voor zichzelf hebben als ze wil schrijven. Nu ons dagelijks leven er plots anders uitziet, bevind ik mij 24/7 in het gezelschap van twee mannen: een grote en een kleine, die mij allebei op heel innige manieren lief zijn, maar die ook allebei een aantal eigenschappen gemeenschappelijk hebben. Waaronder: flauwe humor, een onleesbaar … Lees verder A room of one's own
Zie mij graag, zegt ze. Dat doe ik, zeg je. Van zo dichtbij als ik mag. Je mag wel wat dichter komen, hoor, zegt ze. Je knikt. Maar je doet het niet. Soms moet je iemand de ruimte geven, ook als ze zelf niet weet dat ze die nodig heeft. Je lijkt een beetje op een madonna, zeg je. Hoezo, vraagt ze. Heb ik geen … Lees verder ZAAILING #79 – De geheime tuin
De afgelopen weken zat ik met een vreemd gevoel.Ik wilde niet naar buiten. De lente kwam te vroeg, daar had ik het al over, maar er was meer aan de hand. Het voelde een beetje alsof ik kluizenaar wilden worden. Liefst zo weinig mogelijk mensen wilde ik zien, zo weinig mogelijk gedoe aan mijn hoofd hebben. Dat was een ongewone ontwikkeling op het moment dat … Lees verder Groeien – naar binnen toe
1 // Verandering van perspectief De maatregelen om de verspreiding maar vooral een drastische piek in het Covid-19 virus tegen te gaan, zijn amper een paar dagen actief. Toch merk ik de impact ervan overal. De kracht van een verhaal, denk ik glimlachend bij mezelf. Ziedaar in levende lijve bewezen hoe het werkt. Niet dat de informatie die we krijgen over het virus of de … Lees verder Ziende blind
Het zijn ongewone tijden. We zoeken allemaal naar manieren om verbonden te blijven, met wie we graag zien en met onszelf, over afstand, angst en het onbekende heen. Hier is één bepaald draadje dat Maja Jantar en ik toevoegen aan het grotere web van de dingen. We vermengen onze woorden en beelden, sturen echo’s over en weer over de Atlantische oceaan, we houden de draad … Lees verder T[h]READING
Er is een bekende acteur overleden, een grote meneer, die ooit in een iconische scène als ridder een potje schaakte met de dood. ‘De dood heeft gewonnen’, zei iemand op Facebook. ‘De dood wint altijd’, antwoordde iemand anders. Het trof me als een opmerking met oogkleppen, want de laatste tijd zie ik dat niet meer zo. Ik weet het, we houden er niet van om … Lees verder De dood wint altijd – net als het leven
Nigredo De dood kan zacht zijn. Als een zijden laken dat langzaam opgetrokken wordt en alle geluiden smoort. Wat naar de bodem zinkt, waar zelfs de dapperste zonnestralen niet komen, verrot en vergaat en wordt weer een met waar het vandaan kwam. Want van duisternis zijn wij gemaakt, en tot duisternis zullen wij wederkeren. Waarom zo hardnekkig willen leven, afgescheiden van de bron? Waarom zo … Lees verder ZAAILING #78 – Naar waar het hoort
Hardnekkige melodietjes 