De dingen nog eens overdoen maakt ze minder, toch? Daar waren we weer, het Zaailing-duo. Precies een jaar verder, zelfde plaats, zelfde tijd. Met onze beide gezinnen op vakantie bij familie in Zuid-Frankrijk. We liepen een beetje minder synchroon dit keer. Vorig jaar waren de overeenkomsten rustig hallucinant te noemen. Lees er het ontstaan van Zaailing #12 maar op na. Dat leidde toen tot de … Lees verder ZAAILING #37 – Echo
Voorspelbaar, nietwaar? Als je mijn blog een beetje volgt, dan weet je dat ik een voorliefde heb voor gieren, vale gieren in het bijzonder. Dus toen ik ontdekte dat er in de lagere Pyreneeën een plek was die la Falaise des Vautours heet, twee uur westwaarts van Gavarnie, werd dat meteen een volgende stop op onze trip door de bergen. Het schitterende weer van onze … Lees verder La Falaise des Vautours
“En wanneer ik die andere plek vind waarnaar ik lijk te zoeken, onbewust, onophoudelijk, dan zal ik weten dat mijn zoektocht voorbij is. Ik zal mijn boot naar de kust sturen, aan land gaan, en nooit meer weg willen.” Zo schreef ik het een jaar geleden in Een thuis voor de ziel. Nieuwe plaatsen ontdekken confronteert mij telkens weer met hoezeer de overbevolkte, … Lees verder Een thuis voor de ziel #2
Het was even geleden dat ik het nog bewust gedaan had, maar ik heb me een tijdje losgekoppeld. Te moe om op consequente basis te schrijven, tot de rand gevuld met al het werk van het afgelopen jaar, op zoveel vlakken tegelijk, en veel daarvan via digitale kanalen. Een mensenhoofd heeft nu eenmaal grenzen. Mezelf toestaan om een paar dagen alleen maar te lezen … Lees verder Loskoppelen
Je etaleert schaamteloos wat anderen zouden bedekken. Maar hoe diep je de wereld ook laat binnenkijken, een stuk van jou blijft ongezien. Wat huist tussen de vouwen van het blad, tussen de kreukels in de lakens, daar heeft niemand zaken mee. Wat zich open en bloot in de wereld smijt, is zelden het mooist en nooit het meest intrigerend. Ik ben een open … Lees verder ZAAILING #36 – Onleesbaar
Ik ben klaar om op te stijgen en het keurslijf af te leggen van een seizoen dat zichzelf veel te vol zoog met hitte en droge koppigheid Ik verlang naar lege luchten en winden die waaien uit alle richtingen tegelijk met regen op hun rug en vochtige dromen Lees verder Vochtige dromen
hier ben ik weer, langs deze vertrouwde bocht in de weg, in dit verstilde hoekje landschap ik ben terug, lijkt het, op mijn vertrekpunt maar aangezien het leven een spiraal is loop ik niet in kringetjes en terugkijken blijkt neerwaarts te moeten naar wat ontgroeid werd Lees verder Herkenningspunt
De vakantie is aangebroken, de zomer is zalig warm en de Belgen doen het onverwacht goed op het WK Voetbal. Wat wil een mens nog meer? (Niet dat dat laatste mij veel kan schelen, maar heel wat andere mensen wel, weet ik, dus kijk: ik doe mijn best… 😉 ) Want wat wil een mens nog meer? In mijn geval: ik wil dat de … Lees verder STROOM: de laatste fase
