Een vogel die aan de horizon verdwijnt
Ik stond aan het bed van mijn oma toen ze stierf. De oma waarover ik hier eerder al schreef, de zachte, gevoelige, angstige vrouw bij wie ik opgroeide, die zich nooit verder buiten het huis waagde dan de tuin en die over mij zei: “Ik begrijp dat kind.” Ik was zeventien toen ik in onze woonkamer aan het voeteinde van haar bed stond en er … Lees verder Een vogel die aan de horizon verdwijnt
Tijd om de standaard te verlagen
Een opiniestuk dat ik een tijdje geleden inzond naar De Standaard en dat de krant uiteindelijk nét niet haalde. Daarom publiceer ik het alsnog hier. Het is, met het oog op de opiniepagina’s, iets scherper van opzet dan mijn andere stukken. Meestal probeer ik zachter te zijn. Sorry als het iemand choqueert. Wij leven in een samenleving van uitmuntendheid. We verleggen al meer dan een … Lees verder Tijd om de standaard te verlagen
Wat we kunnen
Als twintigjarige leefde ik een paar weken in een Mormoons gezin in Seattle. Ik ging zelfs met ze mee naar the Temple, waar ik braaf in mijn beste jurk luisterde naar de preken tijdens de zondagsdienst en naderhand in een kleiner groepje even braaf luisterde naar wat een voorganger de aanwezigen met veel enthousiasme voorkauwde. Ik herinner me met name de uitspraak ‘Think positive thoughts’. … Lees verder Wat we kunnen
Slechte verliezers
Het najaar is aangebroken. Ik hoop op nijdige regenvlagen en koudegolven, op grondvorst en andere signalen dat het het seizoen dit keer menens is. Maar met klimaatverandering in het achterhoofd weet ik dat ik die verwachtingen niet te scherp mag stellen. De eiken in onze tuin beginnen nu pas echt te verkleuren, ik zie nog heel veel groen. Ter vergelijking: als je twintig jaar geleden … Lees verder Slechte verliezers
ZAAILING #90 – Puhpowee
A Paper / A DayDag 21 Paddenstoelentijd en de kracht van het onbenoembare – in onze taal dan toch Over waar deze Zaailing zijn voedingsbodem vond… Jurgen gaat gestaag door met het APAD-project, en post elke dag een nieuwe tekening online. Veel van wat hij doet, is geïnspireerd op het moment, of het seizoen, en dat is in het geval van deze prent niet anders. … Lees verder ZAAILING #90 – Puhpowee
Heilige onschuld
A Paper / A Day Dag 6 Ik loop een pad dat ik magisch noem. Het bovennatuurlijke heeft daar niet veel mee te maken. Magisch kijken maakt je opmerkzamer voor details, ogenschijnlijk onbeduidende momenten die dat eigenlijk helemaal niet zijn. Het zorgt ook, naarmate je er langer mee doorgaat, voor sterke staaltjes van synchroniciteit (een moeilijk woord voor: uiteenlopende feiten/gebeurtenissen die je zelf nooit aan … Lees verder Heilige onschuld
APAD & ZAAILING #88 – Waarom niet
Het is 1 oktober, en de eerste dag van APAD (A Paper / A Day) 20, de uitdaging voor iedereen die van tekenen houdt om elke dag van de maand oktober een tekening te maken.Vorig jaar zat ik een beetje jaloers naar te kijken naar al het moois dat Jurgen in het kader daarvan maar uit zijn mouw bleef schudden. Het leverde bakken inspiratie op … Lees verder APAD & ZAAILING #88 – Waarom niet
De Wortels van de Wereld: een dagje signeren
Er kwam dus geen boekvoorstelling… Maar Jurgen en ik maakten het gezellig in onze creatieve bubbel en palmden de tuinkamer/strijkkamer/speelkamer bij mij thuis in voor een volle dag signeren. En het resultaat mocht er zijn. Tachtig exemplaren, de meeste op naam en vooraf besteld. Jurgen werkte met stempels, twee soorten verf in diverse technieken, stiften en potloden. Ik had aan een balpen en de woorden … Lees verder De Wortels van de Wereld: een dagje signeren
Er is loslaten, en… loslaten
Ik heb dit jaar heel veel tijd doorgebracht op ons terras, overschaduwd door de takken van drie dicht naast elkaar groeiende eiken. Dat terras bevindt zich op de eerste verdieping en dat wil zeggen dat we letterlijk in de takken zitten. Heerlijk vind ik dat. Dit jaar kondigde zich aan als een heel rijk eikeljaar. In de lente hingen de bomen vol, écht vol: handenvol … Lees verder Er is loslaten, en… loslaten
Meer dan één waarheid, meer dan één antwoord
De kloof die ik moet leren verdragen De kauwen gaan slapen in de boomkruinen aan de overkant van het veld achter ons huis. Elke avond bij zonsopgang en zonsondergang zorgen ze voor een uitbundig collectief concertje: honderden zangerig gakkende stemmen die elkaar goedemorgen of welterusten wensen. Ik heb ze ’s ochtends nog niet vaak zien vertrekken, de eerste ochtendschemer is nog wat te vroeg. Maar … Lees verder Meer dan één waarheid, meer dan één antwoord
