Sticky berichten
Bezield Leven: een platform voor spirituele verbinding
Oké, dit is dus mega spannend… Ik heb geen eigen Facebookpagina als schrijfster, dat voelde nooit nodig. Ik had deze blog, en mijn dagelijks leven en mijn werk hebben altijd al de neiging gehad om door elkaar heen te lopen. Als ik ooit zo’n pagina zou maken, dan moest ze een werkelijke meerwaarde hebben. En die is er nu. Bij deze boven de doopvont: de … Lees verder Bezield Leven: een platform voor spirituele verbinding
Het vagevuur van de puber die Mensheid heet
Purgatorium, zo heet het vagevuur uit de christelijke traditie oorspronkelijk. Purgare betekent in het Latijn zoveel als ‘zuiveren, louteren’. Het vagevuur is met andere woorden de plek waar zielen die iets op hun kerfstok hebben een (al dan niet gedwongen) vorm van bewustwording en zuivering ondergaan. Het is de plaats waar de inzichten komen, en die inzichten zijn niet zelden pijnlijk, of minstens toch ongemakkelijk. … Lees verder Het vagevuur van de puber die Mensheid heet
Uit het duister
Ik zoek het licht. Omdat het donker is in mijn hoofd de laatste tijd. Ja, ik heb een fijn leven en nee ik heb geen grote problemenbehalve daar zijn; de eindeloze droogte die onze tuin aan okerflarden scheurt en de dame in de winkel die met een brede glimlacht zegt: dat het maar niet te lang regent, vorige zomer was veel te nat en ik … Lees verder Uit het duister
De oceaan van Mare
Licht in het duister van de diepzee Verwacht eind oktober Van De serres van Mendel zei een wijze, spirituele vrouw met sterke voelsprieten ooit: ‘Dit is een kosmisch boek.’ Het is het mooiste compliment dat ik ooit kreeg, en zo voelt het ook echt. Maar het is zeker niet alleen mijn verdienste. Ik merkte het niet tijdens het schrijven, maar des te meer toen ik … Lees verder De oceaan van Mare
Vanzelfsprekend een verschil maken
Ben jij je bewust van jouw invloed? schrijft Anuscka, de heerlijke blogster die ik al een aantal jaren volg. We lezen elkaars blogs en we ruilden ook al werk – zij is een van die bijzondere contacten die je kunt hebben in dit digitale tijdperk. Ik heb veel respect voor de manier waarop zij en haar man zo sober mogelijk en zelfbedruipend leven in een … Lees verder Vanzelfsprekend een verschil maken
Zaailing #109 – Wat aan land spoelt
jij telt de resten van wat aan land spoelt dromen, schelpen, draden van wier leven vergruizeld tot glinsteringen met de blote hand raap ik beloftes kringen die uitdeinen in water schuim toe aan een nieuwe melodie we vernauwen ons tot wat ons bekoort ten koste van het onbekende maar misschien mag iemand jou vasthouden glip je niet langer als zand tussen vingers was je niet … Lees verder Zaailing #109 – Wat aan land spoelt
Veilige bedding
wat kan ik je wensen dan de tijdloosheid tussen kind en wasdom, een rimpelloze zomer van weerspiegelingen om in thuis te komen een veilige bedding om bruggen te slaan over groeiende verschillen heen ik zou je willen zeggen: het hart is veilig als vertrouwen de taal van het gesprek bepaalt maar je dwaalt en lacht en vlindert en negeert mij en dat is helemaal zoals … Lees verder Veilige bedding
De laatste vis
Waar oude dingen doodgaan, komt ruimte voor iets nieuws. In allerlei verschillende vormen blijf ik hem tegenkomen, de uitspraak van een van mijn personages uit De wortels van de wereld, als een mantra in mijn eigen leven. Toen ik het opschreef, dacht ik: wow, waar komt dit vandaan? Het is geen bewust bedachte slimmigheid, het is een oprechte lijn naar de bron waaruit ik tap … Lees verder De laatste vis
Zwerven, zweven en landen
Het is dus zomer en ik ging op reis. Een lange, bloedhete reis met bijna evenveel etappes als er dagen waren. Een rijke reis, het soort dat je een voorrecht mag noemen op veel vlakken. Ik heb veel gezien. Ik heb veel ervaren, ik heb veel geleerd. Ik wil er graag over schrijven, maar de woorden laten nog even op zich wachten. Dat heeft onder … Lees verder Zwerven, zweven en landen
Zaailing #108 – De monding van de maan
Een cirkelgedicht in twee richtingen We rijzen op uit donker water en aan de monding van de maan stromen we berustend over. Wat ons verankert, is onvast: witte gaten in donkere hemels smeltend in stralen, hongerig van mond. Hoe anders zijn wij soms, rafelend op de getijden, hoe moeilijk verstaanbaar voor elkaar. Wij kennen elkaar wassend en krimpend, boren naar de bodem en leggen ons … Lees verder Zaailing #108 – De monding van de maan
Hulpeloos of krachtig?
Onlangs herinnerde ik me een verhaal dat ik meer dan dertig jaar geleden hoorde op het bezinningsweekend van de catechese, indertijd een verplicht nummertje voor wie zijn plechtige communie wilde doen. Het is een verhaal dat velen prachtig zullen vinden (het werd toen ook gebruikt als een soort stichtende parabel) maar dat voor mij heel onaangenaam voelde. Ik kon er als jongere de vinger niet … Lees verder Hulpeloos of krachtig?
Hardnekkige melodietjes 