APAD & ZAAILING #88 – Waarom niet
Het is 1 oktober, en de eerste dag van APAD (A Paper / A Day) 20, de uitdaging voor iedereen die van tekenen houdt om elke dag van de maand oktober een tekening te maken.Vorig jaar zat ik een beetje jaloers naar te kijken naar al het moois dat Jurgen in het kader daarvan maar uit zijn mouw bleef schudden. Het leverde bakken inspiratie op … Lees verder APAD & ZAAILING #88 – Waarom niet
De Wortels van de Wereld: een dagje signeren
Er kwam dus geen boekvoorstelling… Maar Jurgen en ik maakten het gezellig in onze creatieve bubbel en palmden de tuinkamer/strijkkamer/speelkamer bij mij thuis in voor een volle dag signeren. En het resultaat mocht er zijn. Tachtig exemplaren, de meeste op naam en vooraf besteld. Jurgen werkte met stempels, twee soorten verf in diverse technieken, stiften en potloden. Ik had aan een balpen en de woorden … Lees verder De Wortels van de Wereld: een dagje signeren
Er is loslaten, en… loslaten
Ik heb dit jaar heel veel tijd doorgebracht op ons terras, overschaduwd door de takken van drie dicht naast elkaar groeiende eiken. Dat terras bevindt zich op de eerste verdieping en dat wil zeggen dat we letterlijk in de takken zitten. Heerlijk vind ik dat. Dit jaar kondigde zich aan als een heel rijk eikeljaar. In de lente hingen de bomen vol, écht vol: handenvol … Lees verder Er is loslaten, en… loslaten
Meer dan één waarheid, meer dan één antwoord
De kloof die ik moet leren verdragen De kauwen gaan slapen in de boomkruinen aan de overkant van het veld achter ons huis. Elke avond bij zonsopgang en zonsondergang zorgen ze voor een uitbundig collectief concertje: honderden zangerig gakkende stemmen die elkaar goedemorgen of welterusten wensen. Ik heb ze ’s ochtends nog niet vaak zien vertrekken, de eerste ochtendschemer is nog wat te vroeg. Maar … Lees verder Meer dan één waarheid, meer dan één antwoord
De psychologie van motoren en autogordels
Ik heb niet veel zin om het huis te verlaten. Maar de zon schijnt en er is een toffe activiteit waar ik een tijdje geleden enthousiast over was. En ik wil er naartoe. Of daar herinner ik mezelf toch aan. Dus ik verplicht mezelf de voordeur uit te stappen. De buitenlucht voelt prettig. Het geurt al naar herfst. Ik kruip achter het stuur van mijn … Lees verder De psychologie van motoren en autogordels
ZAAILING #87 – Teufelsschlucht
De omhelzing van de duivel Het regent en het bos roept. Ga. Ga peilloos verdwalen. Alles wat je meebrengt naar het bos, inclusief jezelf, kan ontbinden. Daarvoor is het ook bedoeld. Emoties zijn herfstbladeren. Herinneringen zijn humus. Lang voor je lichaam zich uitstrekt om deel te worden van de bodem, ben je al ontelbare keren verzonken en vergaan. Alles wat leeft, teert op iets wat … Lees verder ZAAILING #87 – Teufelsschlucht
Als boeken pijn doen
Ik lees Siri Hustvedts Memories from the future. Het is een van de zeldzame fictieboeken die ik de laatste tijd in handen heb. Ik geniet van de vloeiendheid van haar proza, de beelden die ze schetst, de manier waarop mensen, hun manieren en gevoelens overvloeien in het rijke en rauwe decor van New York. Ik apprecieer haar ritmes, haar associaties, de psychologische diepgang van haar … Lees verder Als boeken pijn doen
Het Grote Loslaten
Ik heb een nieuw boek uit, dat wist u vast al. De Wortels van de Wereld is van de persen gerold, het is piekfijn in orde en het is verkrijgbaar in elke boekhandel. Dus komt er… geen boekvoorstelling. Ah nee, het corona-effect: de angst voor besmettingen, en de onmogelijkheid om wat dan ook te organiseren dat naar cultuur en gezelligheid ruikt waar meer dan drie … Lees verder Het Grote Loslaten
Je gewassen eronder ploegen
Soms komt er vanzelf een zinnetje in mijn hoofd zitten. Een frase uit een liedje, of een zin uit een boek. Het kan jaren geleden zijn dat ik het voor het laatst zag of hoorde, maar plots dringt het zich op. En het blijkt bijna altijd relevant voor een kwestie waar ik op dat moment mee bezig ben. Een zin die zich de laatste tijd … Lees verder Je gewassen eronder ploegen
Jardin clos
Een visioen * een sprookje * een bestemming Er was eens een meisje dat in een zeepbel leefde. Ze droomde met haar ogen open, ze liep op de tippen van haar tenen door de wereld. Op zeker moment werd ze te groot voor haar bubbel. Toen die knapte, had ze het een tijdje moeilijk. De wereld daarbuiten was groot en woelig, koud en druk. Het … Lees verder Jardin clos
