Als de ritmes niet meer kloppen
Vandaag is een dag waarin er niet veel lukt. Zelfs al maakte ik een nieuwe #kaartvandeweek waar ik wel tevreden van was. Zelfs al scheen de zon stralend. Zelfs al kwam er een fijn ontwerp voor een postkaart in het kader van Internationale Vrouwendag voor een ontmoeting waaraan ik mag deelnemen (op een later tijdstip meer daarover). Zelfs al werd er een mooie lezingenreeks goedgekeurd. … Lees verder Als de ritmes niet meer kloppen
Je hebt er wel ja tegen gezegd
‘Ik heb het gevoel dat die hele C*-periode mij veel gebracht heeft’, zegt mijn vriendin. Ze eet de laatste happen van de verrukkelijke zuurdesemtoast met vis en groenten die we allebei besteld hebben. ‘Ik mag echt niet klagen, zeker niet als ik zie hoe andere mensen eraan toe zijn.’ ‘Je bent de laatste jaren ook enorm gegroeid’, zeg ik. Dat zijn geen loze woorden. Ze … Lees verder Je hebt er wel ja tegen gezegd
Tegenwind
‘Leg je wandelschoenen en je regenjas maar al klaar’, schreef Jurgen aan de vooravond van een dagje onder Zaailingkompanen. Het is een gewoonte die ontstond tijdens onze residentie in Zweden: als wij wandelen, zijn we aan het werk. We zijn gefocust, maar tegelijk zijn we nergens vrijer of meer ontspannen. Alles stroomt: de wind, het pad, onze ideeën en associaties, wijzelf, elk voor onszelf en … Lees verder Tegenwind
ZAAILING #103 – Zichtbaar
Als de schemering intreedt, trekt hij zijn wandelschoenen aan en verlaat zijn hol, net als de nachtdieren. De ondergaande zon buigt richting einder en hij volgt haar, in de vage hoop dat ze hem over de streep kan trekken die hemel en heuvelglooiing scheidt. Is dat waarom mensen een hond nemen, als excuus voor dit soort wandelingen? Hij heeft alleen een onrust die ontwaakt met … Lees verder ZAAILING #103 – Zichtbaar
Waar januari echt voor dient
Of waarom het nieuwe jaar pas in februari begint We hebben de kaap van de winter gerond. De sneeuwklokjes en de eerste krokussen komen piepen, de botten van de prunus voor het keukenraam zijn gaan zwellen. De ochtenden zijn al een tijdje niet meer pikdonker. Normaal gezien is dit het moment waarop ik het lastig krijg, met de eindmeet in zicht en mijn lichtreserves uitgeput … Lees verder Waar januari echt voor dient
#kaartvoordeweek
Welke gedachte mogen we in ons achterhoofd houden deze week? Wat laat ons de dingen in een net iets ander licht zien? Vanaf nu trek ik elke week een kaart ter inspiratie. Een kleintje om mee te beginnen, amai. (Het universum heeft gevoel voor humor.) XXI DE WERELD Wij zijn werelden. Levende cellen die zichzelf vernieuwen in lagen en lagen, een thuis bieden aan andere … Lees verder #kaartvoordeweek
Sticky berichten
Bezield Leven: een platform voor spirituele verbinding
Oké, dit is dus mega spannend… Ik heb geen eigen Facebookpagina als schrijfster, dat voelde nooit nodig. Ik had deze blog, en mijn dagelijks leven en mijn werk hebben altijd al de neiging gehad om door elkaar heen te lopen. Als ik ooit zo’n pagina zou maken, dan moest ze een werkelijke meerwaarde hebben. En die is er nu. Bij deze boven de doopvont: de … Lees verder Bezield Leven: een platform voor spirituele verbinding
Verhalen om in te geloven
Er was eens… Een betoging misschien, van mensen die het anders wilden. Of een overheid, die vanuit verkramping beleid voerde. Een groep wetenschappers, die zo oprecht overtuigd waren van hun missie dat ze vergaten dat er andere manieren bestonden om naar de dingen te kijken. Groepen op macht belust, die verhalen konden verdraaien om zo meer invloed te krijgen. Nog andere mensen, die zo in … Lees verder Verhalen om in te geloven
We kweken kapotte mensen
De actualiteit, de gruwel. Een peuter vermoord. Een losgeslagen psychopaat met een verleden. Een systeem met veel te grote mazen om door te glippen. Ik leef mee met de slachtoffers, ik kan niet anders. Maar bij elk bericht, elke commentaar die ik zie, voel ik ook die rilling van onbehagen. Het klopt niet. We gaan té kort door de bocht. Nee, als samenleving kun je … Lees verder We kweken kapotte mensen
Zaailing #102 – Schuim en sterren
Soms kun je maar beter van de wereld verdwijnen. Ik kan dat makkelijk. Ik hoef mijn aandacht maar naar binnen te richten om langs ijsvlaktes te dwalen waar de ijzige wind elk geluid van nijdige stemmen overstemt. De sneeuwstorm in mijn hoofd is er altijd. Ik ken ze te goed intussen, die stemmen. Ik weet wat ze fluisteren en schreeuwen, ik hoor hoe ze sneren … Lees verder Zaailing #102 – Schuim en sterren
Hardnekkige melodietjes 