Waar we écht bang voor zijn
De mensheid als kind dat zijn slachtofferschap nooit ontgroeide De C**-maatregelen hakken er bij velen steeds dieper in. Het verzet ertegen groeit, de onverzettelijkheid van de wetgevers ook. De wanhoop van de sommigen valt op een koude steen bij de morele superioriteit van anderen. We horen termen vallen die we vroeger alleen associeerden met bananenrepublieken en autoritaire staten. Iedereen heeft het gevoel het gelijk aan … Lees verder Waar we écht bang voor zijn
“Ze denken alleen maar aan zichzelf”
Ik lees het de laatste tijd steeds vaker. Over jongeren die elkaar in het geniep ontmoeten. Over shoppers in al te drukke winkelstraten. Over families die na een lang eenzaam najaar één avond samen willen vieren. Over mensen die afspreken met wat volgens de regels één persoon teveel is. Over mensen die bang zijn voor vaccins. Over zelfstandigen die hun levenswerk in rook zien opgaan … Lees verder “Ze denken alleen maar aan zichzelf”
ZAAILING #92 – Cocon
Sla je vleugels om mij heen en maak mij een veilige ruimte. Ik kan mezelf niet meer in stand houden. Wat ik bouwde, brokkelt af. Wat ik wilde, blijft buiten bereik. Ik ben zo hoog geklommen als ik kon en nu is er niets dan afgrond. De wereld in mij davert en de brokstukken donderen naar beneden. Een cocon is wat ik nodig heb, een … Lees verder ZAAILING #92 – Cocon
Een vogel die aan de horizon verdwijnt
Ik stond aan het bed van mijn oma toen ze stierf. De oma waarover ik hier eerder al schreef, de zachte, gevoelige, angstige vrouw bij wie ik opgroeide, die zich nooit verder buiten het huis waagde dan de tuin en die over mij zei: “Ik begrijp dat kind.” Ik was zeventien toen ik in onze woonkamer aan het voeteinde van haar bed stond en er … Lees verder Een vogel die aan de horizon verdwijnt
Tijd om de standaard te verlagen
Een opiniestuk dat ik een tijdje geleden inzond naar De Standaard en dat de krant uiteindelijk nét niet haalde. Daarom publiceer ik het alsnog hier. Het is, met het oog op de opiniepagina’s, iets scherper van opzet dan mijn andere stukken. Meestal probeer ik zachter te zijn. Sorry als het iemand choqueert. Wij leven in een samenleving van uitmuntendheid. We verleggen al meer dan een … Lees verder Tijd om de standaard te verlagen
Waar we voor leven
Een pleidooi voor organische, artistieke ongehoorzaamheid Als we geen ego hadden, zouden we als mensen onze plaats in het grote web van leven innemen zonder daar bij stil te staan, net zoals alle andere wezens op aarde. We zouden onze diepere bedoeling leven, in plaats van ons vertwijfeld af te vragen wat ze is – en vaak vruchteloos te blijven zoeken bij gebrek aan kompas. … Lees verder Waar we voor leven
Het paddenstoelennetwerk
In mijn jeugd dacht ik dat het mijn roeping was om boeken te schrijven. Intussen ben ik teruggekomen van dat idee. Niet dat ik geen zin meer heb in schrijven – het is intussen mijn vak – of in een publiek dat mijn boeken leest (sleep de vertalingen van Mendel en Wortels maar aan!), maar het is niet de diepste essentie van wat ik hier … Lees verder Het paddenstoelennetwerk
ZAAILING #91 – Tot dan is het genoeg
Een trio Zaailingen in het diepste duister van het C**-jaar.Een bundeltje hoop en warmte, aangeboden als wenskaarten voor de winter (meer info hier). ZAAILINGEN is een project van schrijfster Kirstin Vanlierde en tekenaar Jurgen Walschot. Zaailingen zijn creatieve scheuten. Zij schrijft bij de beelden, hij tekent bij de tekst. Lees verder ZAAILING #91 – Tot dan is het genoeg
Wat we kunnen
Als twintigjarige leefde ik een paar weken in een Mormoons gezin in Seattle. Ik ging zelfs met ze mee naar the Temple, waar ik braaf in mijn beste jurk luisterde naar de preken tijdens de zondagsdienst en naderhand in een kleiner groepje even braaf luisterde naar wat een voorganger de aanwezigen met veel enthousiasme voorkauwde. Ik herinner me met name de uitspraak ‘Think positive thoughts’. … Lees verder Wat we kunnen
Slechte verliezers
Het najaar is aangebroken. Ik hoop op nijdige regenvlagen en koudegolven, op grondvorst en andere signalen dat het het seizoen dit keer menens is. Maar met klimaatverandering in het achterhoofd weet ik dat ik die verwachtingen niet te scherp mag stellen. De eiken in onze tuin beginnen nu pas echt te verkleuren, ik zie nog heel veel groen. Ter vergelijking: als je twintig jaar geleden … Lees verder Slechte verliezers
