Voorpublicatie Robin staat op het kiezelstrand in de grootste en meest uitgestrekte koepel van het hele serrecomplex. Voor hem strekt zich de zee uit. Hij trilt van kop tot teen en hij heeft zijn ogen stijf dicht. Dit zou niet zo moeilijk mogen zijn. Hij ademt diep in en uit. En nog een keer. En nog eens. Hij blijft trillen maar opent zijn ogen. Eerst … Lees verder Zaailing #107 – Eerst is er alleen maar blauw
Boekvoorstelling ‘Leve Astrid’ (Barbara Rottiers) Gesprek met Jurgen Walschot en mezelf over onze magische weken in Zweden dinsdag 8 maart 11 u Europees Huis van deAuteurs – Koninklijke Prinsstraat 87 – BrusselInschrijven kan hier. Astrid Lindgren heeft mijn leven veranderd. Als kind verloor ik mijn hart aan Ronja de roversdochter. Als volwassen lezer ontdekte ik de kracht van de feministe die Lindgren was. Als schrijfster … Lees verder Astrid & wij
‘Leg je wandelschoenen en je regenjas maar al klaar’, schreef Jurgen aan de vooravond van een dagje onder Zaailingkompanen. Het is een gewoonte die ontstond tijdens onze residentie in Zweden: als wij wandelen, zijn we aan het werk. We zijn gefocust, maar tegelijk zijn we nergens vrijer of meer ontspannen. Alles stroomt: de wind, het pad, onze ideeën en associaties, wijzelf, elk voor onszelf en … Lees verder Tegenwind
‘Buiten slapen’ – met illustratie van Embla Granqvist Misschien kun je (of wil je) deze zomer nergens heen. Misschien heb je een tuin waarin geslapen kan worden.Misschien heb je zin in avontuur.Misschien zijn er mensen die je kent voor wie dat allemaal geldt. Of misschien gewoon zomaar. Als zomerse verwennerij verschijnt er op 21 juni (zomerzonnewende) in beperkte oplage een postkaart met daarop een gedicht … Lees verder Een postkaart als zomerse verwennerij
Er kwam dus geen boekvoorstelling… Maar Jurgen en ik maakten het gezellig in onze creatieve bubbel en palmden de tuinkamer/strijkkamer/speelkamer bij mij thuis in voor een volle dag signeren. En het resultaat mocht er zijn. Tachtig exemplaren, de meeste op naam en vooraf besteld. Jurgen werkte met stempels, twee soorten verf in diverse technieken, stiften en potloden. Ik had aan een balpen en de woorden … Lees verder De Wortels van de Wereld: een dagje signeren
In het midden van een verlaten plein staat een fontein, een vreemde, elegante constructie. Verlangend kijkt Reya naar de carrousel van waterstralen, ze tuurt in het diepe, donkere bassin. De bodem is maar met moeite zichtbaar. Ze aarzelt even, maakt dan een kommetje van haar handen en zet het aan haar lippen. Het water is ijskoud en lekker. Haar vingertoppen tintelen. Druppels ontsnappen tussen haar … Lees verder Stenen verleggen in de hoop op een pad
Sommige verhalen die ik schrijf, komen er in één grote geut uit. Of toch bijna. Aan andere zit ik eindeloos te prutsen, te schaven, te slijpen. Ik zet lijnen uit en knoop draadjes aan elkaar. Ik weef patronen, langzaam, geduldig. Soms moet er een draad weer los. En anders. Of helemaal weg. Dat verandert het patroon onherroepelijk en dan moeten er allerlei kleine dingen die … Lees verder Wat er gebeurt als je verhalen weeft
De ZijLijn ~ Radiocolumns in coronatijden ~11~ Een van de woorden die voorgoed een andere betekenis gekregen hebben in de afgelopen drie maanden, is het woord ‘bubbel’. De meesten van ons hebben zich er – min of meer – keurig aan gehouden, aan die bubbel. Maar het was moeilijk. Soms was het onmogelijk. Elke bubbel is een zeepbel, vroeg of laat spat die uiteen. Met … Lees verder De bubbel
De ZijLijn ~ Radiocolumns in coronatijden ~10~ Ik hield als kind niet van asperges. Of misschien moet ik zeggen: ik kende die groente niet, want mijn grootmoeder – de vaste kok bij ons in huis – maakte die nooit klaar. Schorseneren maakte ze wel, en die werkte ik naar binnen om haar een plezier te doen. Maar asperges kreeg ik pas voor het eerst op … Lees verder De aspergelente
Hardnekkige melodietjes 