‘Is het mijn verbeelding, of zijn de nachten de laatste tijd veel langer dan de dagen?’ Robin en Reya zitten tussen de wortels van Yggdrasil, de majestueuze naaldboom die de hele bibliotheek van Mendel overschaduwt. De avondschemer trekt lange, donkere sporen tussen de boekenrekken. ‘Toen je hier aankwam, was het nog zomer’, knikt Reya. ‘In de serres merken we daar weinig van, maar intussen is … Lees verder ZAAILING #73 – Zo zie je het licht beter
Dit is een seizoen van soberheid. De bomen zijn uitgekleed, de dagen zijn spaarzaam met hun licht. Alleen de belangrijke dingen spreken nog, omdat alleen het belangrijke zich nog toont. Dit is ook wel een seizoen van somberheid. Kerst in Fauch, noem ik de reeks foto’s die ik deze week op Instagram en Facebook zet, omdat we de eerste week van het winterverlof bij mijn … Lees verder Het so(m)bere seizoen
Ik wil bloot zijn en beginnen(Paul Van Ostaijen) Het begon met een liedje. We treffen elkaar op het plein – er staat wind, het is helderIk kom van overal en jij, jij moet nergens zijnReizigers rennen op weg naar hun trein zelfs de wolken hebben hemelse haastIk voel hoe de hoop schuilt onder mijn jas de wereld is twee mensen klein Nee, het begon natuurlijk … Lees verder Het geschenk
Ik was het bijna vergeten, maar vandaag kwam het opeens in mijn gedachten. “We denken vaak aan goed en kwaad – licht en duister – in termen van strijd, en we zien die strijd vaak verbeeld in de vorm dat het licht het duister overwint, voor eens en altijd. Dit is een misvatting.De enige soort van overwinning die het licht ooit kan behalen, is om … Lees verder Een kleine meditatie voor de donkere dagen
Zullen we afspreken dat jij verdwijnt en ik je terugvind?Verstoppertje spelen tussen de stoeptegels, een paar levens overslaan en dan weer opduiken in een andere tijd. In dit spel is niets te winnen. We treffen elkaar alleen telkens weer, als in een deurenkomedie maar dan ernstig. Soms wordt het donker. Dan weer licht het beeld op. Het verhaal gaat intussen gewoon door. Wie even met … Lees verder ZAAILING #72 – Boventonen
Ik heb iets met het hoge noorden. Misschien komt dat door mijn naam, een Scandinavische naam die beter past bij ruige dennenbossen en fjorden en meters sneeuw dan hier, in het Vlaamse polderlandschap waar hij steevast verkeerd uitgesproken wordt. Mijn mama had ook een zwak voor Scandinavië, daarom heeft ze haar beide kinderen Noorse namen gegeven. Geen van drieën zijn we er ooit echt geweest … Lees verder Een droom die je draagt
Er is een opmerkelijke evolutie aan de gang, diep in mij. Zoveel in mijn leven heeft de laatste jaren in het teken gestaan van naar buiten treden. Mijn kin een beetje hoger heffen en durven zeggen: dit is wat ik doe en dit is waar ik voor sta en hier word ik gelukkig van. En daarmee gezien worden. Daar appreciatie voor krijgen, ook (soms). Maar … Lees verder Terugtrekken?
Hardnekkige melodietjes 