Ik weet het – optische illusies en onverklaarde fenomenen. Ik weet het – cynisme en goedgelovigheid. Ik weet het – de grenzen van de fotografie. Het kan me niet schelen. Ik hou van de gloed op deze foto van een van Kingley Vale’s tweeduizend jaar oude taxussen. Er is iets wat zwijgend over ons waakt. Lees verder Wat zwijgend over ons waakt
Een reis naar de wortels van Oude Wijsheid Na de diepe, vervullende fases van een leven in dienst van de ziel, zegt ecopsycholoog Bill Plotkin, bereikt de persoon die de roep van de ziel hoorde als Zwerver, die haar leven er als Leerling ten van dienste stelde en die de wereld het beste van haar talenten schonk in de hoedanigheid van Meester, het … Lees verder Mama kronen
Koyo Ware kleuren Koyo Het moment komt, dat weten we. Maar tussen weten en leven ligt een wereld. Want wat zijn we hongerig. We snellen zonder nadenken door de lente en stromen mee met de zomer. We groeien en bloeien, we dragen vrucht. We zuigen ons verlangend vol met licht, zwellen als fruit tot we barsten van het sap. We gaan door zolang … Lees verder ZAAILING #18 – Ware Kleuren
Ik ben opgegroeid in een dorp dat ik nooit heb leren kennen. Dat had verschillende oorzaken. Een provinciale viervaksbaan sneed een handvol straten – waaronder die van ons – af van de rest van het dorp. Die oversteken was als kind geen sinecure. Daarbij kwam dat we bij mijn grootouders woonden, en zij om diverse redenen al jaren zowat alle contact met hun dorpsgenoten schuwden. … Lees verder Sant in eigen land
Soms ben ik zo content om te mogen werken als journalist… Gisteren bezochten we het dierenpark GaiaZOO. Leden van de Gezinsbond krijgen daar korting, en ons blad vond het goed idee om er wat redactionele aandacht aan te besteden (morgen in sneltempo een artikel schrijven). Het park is gelegen in Nederlands Limburg, net over de grens, op ongeveer twee uur rijden van ons thuis. Maar … Lees verder Op bezoek bij de gieren
Het werk dat ik kom doen – met een ongewone bondgenoot Als ik mijn ogen sluit, voel ik hem achter mij op een rots. Hij strekt zijn slanke nek een beetje, alsof hij me zachtjes iets wil toevertrouwen, en hij heeft zijn gigantische vleugels gestrekt, twee en een halve meter spanwijdte die oprijzen achter mijn rug en mijn schouders, als een kroon en een beschermend … Lees verder Wat de gier ziet
Liggen onder eeuwenoude bomen terwijl tederheid over mij waakt — Ja. Ik zou dat kunnen. Lees verder Bruges la morte
We leren dat dat wat evenwijdig loopt nooit zal raken. Zoals hemel en aarde onveranderd langszij liggen. Zoals weerspiegelingen rusten, wang tegen wang, gescheiden door een enkele lijn. We leggen ons erbij neer hoe de nerven stromen en stollen. Wat is er mooier dan dat ik mijzelf zie in jou, en jij je weerspiegeld weet in mij? Maar spiegels zijn schuilplaatsen, als oude … Lees verder ZAAILING #17 – Schuilplaats
Waarom schrijven over mezelf mij tegelijk bloot en onzichtbaar laat voelen Als kind verborg ik de verhalen die ik schreef zodat mijn ouders ze niet konden lezen. Of liever: ik verborg ze voor iedereen. Ze waren mijn geheime tuin, de wilde boomgaard waarin ik alles wat in mij leefde de vrije loop kon laten. Ik had het gevoel dat als mensen die verhalen … Lees verder Diamanten, druppels en gradaties van transparantie
Hardnekkige melodietjes 