Een been breken is pijnlijk en gedwongen rust is vaak lastig. Maar wanneer de revalidatie aanbreekt, laten de eerste stappen op dat stramme, zwakke, onzekere ledemaat ons soms terugverlangen naar de tijd wanneer alles in zijn onbeweeglijkheid helder en duidelijk was. We zijn als samenleving aan het revalideren van de (eerste?) Covidgolf. En al heeft de dokter ons zojuist verteld dat we werk gaan maken … Lees verder Op wankele benen
De ZijLijn ~ Radiocolumns in coronatijden ~10~ Ik hield als kind niet van asperges. Of misschien moet ik zeggen: ik kende die groente niet, want mijn grootmoeder – de vaste kok bij ons in huis – maakte die nooit klaar. Schorseneren maakte ze wel, en die werkte ik naar binnen om haar een plezier te doen. Maar asperges kreeg ik pas voor het eerst op … Lees verder De aspergelente
De ZijLijn ~ Radiocolumns in coronatijden ~9~ Een beeld zegt meer dan duizend woorden. Als schrijver word ik er duchtig mee geplaagd. Als mijn lieve vriend Jurgen Walschot, de illustrator, het zegt, klinkt het ongeveer als: wie léést die teksten ooit? Waarna hij een spreekwoordelijk kussen naar zijn hoofd krijgt. Maar het klopt wel: beelden kunnen een gelaagdheid en een diepgang presenteren die in een … Lees verder De Toren en De Ster
Sommige verhalen vragen niet naar woorden: de belofte van de ochtend tegemoet lopen de taal benaderen van vogels of boomstammen onszelf kennen als verstrikt, gezaaid, besmet met schoonheid. Gretig lezen we de lijnen voor zover we ze kunnen volgen. Wie deze wereld wil bewonen, moet leren om te spreken in sporen, reiken naar het licht doorheen de filter van de kooi. Voor een paar onbetaalbare … Lees verder ZAAILING #83 – De droom die we werkelijkheid noemden
De ZijLijn ~ Radiocolumns in coronatijden ~8~ My home is my castle was de uitdrukking waarmee ik deze column begon. We hadden toen niet durven denken dat het gekroonde virus zo lang de plak zou zwaaien over ons leven. We kunnen op dit moment niet eens met zekerheid zeggen wanneer het die koninklijke houdgreep eindelijk lost. En onze huizen hebben twee maanden later nog steeds … Lees verder Je bent thuis
Nieuwe postkaarten: Praten in sporen Ik hoor u vragen: waarom nu? Omdat Jurgen Walschot en ik plantengek zijn en de lente een uitstekende gelegenheid is?Omdat woorden en beelden tijdloos zijn en harten kunnen verwarmen?Omdat we zo de afstanden tussen ons en onze geliefden toch een beetje kunnen overbruggen? Inderdaad, om al die redenen, en nog een paar. Prijs:12 euro/reeks (= 6 verschillende kaarten, worden niet … Lees verder Nieuwe kaartjes!
Nu krijgen de introverten het zwaar. De corona-maatregelen versoepelen. We mogen de deur weer uit voor iets anders dan een ommetje wandelen of fietsen, we kunnen – voorzichtig – naar de winkel en we mogen zelfs wat meer volk zien dan wie onder hetzelfde dak woont. Het zou moeten klinken als een beloning, maar het wringt mij op alle mogelijke manieren tegen. Het is de … Lees verder Intimiteit
De ZijLijn ~ Radiocolumns in coronatijden ~7~ Okay, this is when the gloves come off. Ik was een jaar of twintig toen ik in een cinemazaal Hugo Weaving tegen Lawrence Fishburne zag zeggen: ‘Human beings are a virus.’ Het was een eye-opener zoals je er maar een paar in je leven krijgt, en ik ben nog altijd van mening dat de Wachowsky brothers het toen … Lees verder Virusje spelen
Deze Zaailing kwam tot stand naar aanleiding van een hartverscheurende gebeurtenis. Je leest het relaas van Jurgen hier. Maar wilde geesten laten zich niet tegenhouden. Hun schaduw blijft onverstoord en ongehinderd door de schemering glippen. In onze herinnering. Op papier. In werkelijkheid. Wilde geest Ik wil je weer vrijbuiter zien, vluchtig als wind, scherp als een bijtende streek die je telkens weer vergeven wordt. Want … Lees verder ZAAILING #82 – Wilde geest
Hardnekkige melodietjes 