Stroomversnellingen, deel #2 (Deel #1 lees je hier.) Ik sta op de rand van een avontuur. Of juister: Jurgen en ik staan op de rand van een avontuur. Want de kogel is door de kerk: dit najaar verschijnt Stroom. Deze graphic novel groeide spontaan uit een van onze vroege Zaailingen met dezelfde titel. Of misschien is de term graphic novelle beter op zijn plaats: het … Lees verder Oude angst op de rand van een nieuw avontuur
. .. … Het leven heeft zijn eigen ideeën ontembaar onbeheersbaar niet te vangen zelfs al merken we niet in die vluchtige oogopslag hoe het zich een weg zoekt voorbij de randen van ons blikveld en de zorgvuldig gebouwde constructies waarbinnen we onszelf terugplooien op klaarlichte dag . . .. … . Lees verder Onbeheersbaar
Toen jij je komst op deze wereld aankondigde, keek ik op naar de slanke vingers van de treurwilg die langs het raam naar beneden hingen. Ze waren groen van de eerste aarzelende blaadjes die kwamen piepen. In de tuin aan de andere kant van het huis, waar ik ze tijdens onze arbeid niet kon zien, bloeiden de eerste bloesems van de Japanse kerselaar in roomwit. … Lees verder Verjaardagsbloesems
Als het idee zichzelf aandient verhuld in een waas, bijna als een goocheltruc maar het wil toch dat je er aandacht aan besteedt. Een hardnekkig melodietje in je hoofd, woorden die blijven terugkomen voor meer tot jij en het idee verzadigd zijn van elkaar en heel erg verliefd maar al het andere is nog steeds onduidelijk. In lang vervlogen tijden noemden … Lees verder De bron die mij voedt
De dag heeft er genoeg van en hij ook. Naar buiten wil hij, weg van het klatergoud in de deftige salons. Bij hun kopjes thee en hun glazen schnaps maken ze zich druk, snaterend als watervogels. Hun rokken ruisen en hun kragen staan omhoog, maar hun bekken zijn leeg. Ze vragen zich, niet zelden luidop, af wat hem bezielt, waarom hij niet knus binnenblijft … Lees verder ZAAILING #28 – Klatergoud
Wat een ingewikkeld kluwen lijkt dit leven van mij soms. Hoe geraakt een mens daar wijs uit? Werk — vroeg opstaan, tien kilometer op de fiets, de trein halen, naar kantoor, het blad maken, collega’s spreken, ideeën uitwisselen, overeenkomen, van mening verschillen, het artikel schrijven, de trein terug nemen, nog tien kilometer op de trappers; thuis. Thuis — helpen met het ontbijt, de zoon naar school brengen … Lees verder Het kreupelhout
Als ik je blogs lees, zei een vriendin me, dan merk ik dat je wel erg vaak schrijft over loslaten. Zo vaak zelfs, dat ik wel eens denk: lieve Kirstin, je doet het nog niet echt, hé, dat loslaten? Niet helemaal. Het trof me als een zeer interessante bemerking. Het klopt dat ‘loslaten’ een van mijn terugkerende motieven is. En het klopt ook wel dat … Lees verder Lid voor het leven
Ik heb ze wel gelezen: de hoofse ridderromans waarin twee houwdegens strijden om de gunsten van één jonkvrouw. Vandaag kon ik het eens in het echt zien gebeuren. Het Zwin staat bekend (ik vertel u niets nieuws) om zijn bestand aan watervogels. We brachten er dit weekend een kort bezoekje aan. Het was verschrikkelijk lang geleden sinds ik er was, en het was er behoorlijk … Lees verder Aan het hof – of op het slagveld
Hoeveel vreugde en met licht overgoten magie past er in één enkele ochtend? De drie bovenstaande foto’s werden gemaakt op een goed half uur. En op wonderlijke wijze werd de rest van de dag inderdaad net zo krachtig en mooi. Hij was tot de rand gevuld met vertrouwen, verbondenheid, begrip en liefde, gedeeld met verwante zielen die mij ongelooflijk dierbaar zijn. … Lees verder Sommige dagen zijn magisch van bij het ontwaken
Ik hou van laagjes en weerspiegelingen in foto’s. Gelaagdheid helpt om weer te geven hoe ik de realiteit percipieer: een subtiel en complex web van allerhande verschillende aspecten van lichaam, geest en gevoelens, en hun interacties met onze omgeving. Een van de redenen waarom ik van weerspiegelingen hou, is dat ze zoveel lagen toevoegen aan een beeld. Maar vanuit een metaforisch of psychologisch standpunt zijn … Lees verder Spiegeltje, spiegeltje…
Hardnekkige melodietjes 