Categorie: Zaailingen

Zaailingen

Zaailing #105 – We zijn het allemaal geweest

We hebben het allemaal gedaan, in zoveel verschillende poses naar onszelf gestaard; de spiegels ontweken om in breekbaarheid verbindingen te slaan We hebben gesproken met elke stem die we hadden, erop vertrouwd dat minstens een ervan ons zou vatten als we het zelf niet konden en elke echo kwam met een licht verschillend silhouet We hebben het allemaal gedaan – het uitgeputte ineenzinken, het hoopvolle … Lees verder Zaailing #105 – We zijn het allemaal geweest

kirstinvanlierdeEen reactie plaatsen
Zaailingen

Zaailing #104 – Durven kijken kunnen zien

Hoe hard ik het ook geprobeerd heb om niet op mijn stappen terug te keren, je achter te laten, je te verlaten, om niet opnieuw die drempel over te stappen, mijn ogen hard dicht te knijpen en je voorgoed te vergeten, je bleef mijn aandacht maar opeisen. Ik leek wel gehypnotiseerd: het bleef mijn nest waar ik telkens weer naar keerde, maar het voelde als … Lees verder Zaailing #104 – Durven kijken kunnen zien

kirstinvanlierde5 reacties
Zaailingen

ZAAILING #103 – Zichtbaar

Als de schemering intreedt, trekt hij zijn wandelschoenen aan en verlaat zijn hol, net als de nachtdieren. De ondergaande zon buigt richting einder en hij volgt haar, in de vage hoop dat ze hem over de streep kan trekken die hemel en heuvelglooiing scheidt. Is dat waarom mensen een hond nemen, als excuus voor dit soort wandelingen? Hij heeft alleen een onrust die ontwaakt met … Lees verder ZAAILING #103 – Zichtbaar

kirstinvanlierde1 reactie
Zaailingen

Zaailing #102 – Schuim en sterren

Soms kun je maar beter van de wereld verdwijnen. Ik kan dat makkelijk. Ik hoef mijn aandacht maar naar binnen te richten om langs ijsvlaktes te dwalen waar de ijzige wind elk geluid van nijdige stemmen overstemt. De sneeuwstorm in mijn hoofd is er altijd. Ik ken ze te goed intussen, die stemmen. Ik weet wat ze fluisteren en schreeuwen, ik hoor hoe ze sneren … Lees verder Zaailing #102 – Schuim en sterren

kirstinvanlierdeEen reactie plaatsen
Zaailingen

ZAAILING #100 – Vleugels

Een ode aan vijf jaar gedeelde magie jij was de engel die zijn veren verborgen hield ik zocht in de bossen naar de ziel van een beest van zaadje tot zandkorrel stroomden wij mee met het verhaal, tastten kwetsbaarheid af, deelden luchtruim, bevruchtten, bevroren, verdwenen in vlammen, keken bij valavond recht in de zon we strooiden sporen van schoonheid door nachtelijk laagland en schikten nesten … Lees verder ZAAILING #100 – Vleugels

kirstinvanlierdeEen reactie plaatsen
Zaailingen

Zaailing #99 – De sfinx

Met de rijrichting mee is de meest effectieve manierom iets achter te laten. Je vraagt je af waar zijvan droomt. De sfinx zwijgt. Hoogstens glimlacht ze,een mondhoek die de stilte verder ongemoeid laat. Langs haar heen stroomt een verhaal maar de essentieis niet scherp te krijgen. Stond er een kind op het perronwaar zij vertrok? Lag er nog een man tussen de lakenstoen ze zacht … Lees verder Zaailing #99 – De sfinx

kirstinvanlierde2 reacties
Zaailingen

ZAAILING #98 – Vastgelegd

Er is veel wat deze zomer plots voelde als ‘voorbij’. Een hele hap leven, een tijdperk, een zorgeloosheid, een oud bestaan. We zijn het allemaal ontgroeid, persoonlijk en ook als samenleving, al beseffen we het nog lang niet altijd. Ik probeerde te schrijven, maar zelfs helder denken leek er soms te veel aan. Ik legde mij erbij neer – sommige dingen zijn echt niet te … Lees verder ZAAILING #98 – Vastgelegd

kirstinvanlierde3 reacties
Zaailingen

Dromen onderhandelen niet

Gelijk met de lente-equinox, die het begin van de lente en de start van het nieuwe astrologische jaar markeert, barstte in maart op IJsland de vulkaan Fagradalsfjall uit. Die uitbarsting kwam niet onverwacht. Lange reeksen aardschokken lieten al van weken op voorhand heel Reykjavik daveren. Toen het eindelijk zo ver was, zat ik dankzij Benjamin Hardman, een fotograaf die ik al een tijd volg op … Lees verder Dromen onderhandelen niet

kirstinvanlierde2 reacties