Zaailing #116 – Kathedralen

Zoals ooit onze voorouders cirkels van licht vormden om de klauwen van het duister te verjagen, zo zitten wij verzameld omdat iets in ons nog steeds weet hoe dat moet. We schenken gensters aan de nacht, we offeren verhalen. We voeden ons met zachte monden. Dromen, uitgesproken knetterend, smeulen met de gloed van telkens verse adem. Ten slotte heeft het vuur het laatste woord. Wat … Lees verder Zaailing #116 – Kathedralen

Winterzaailing ‘Noorderlicht’

“Op het nieuwe jaar! En op alles wat in het oude mag blijven…” We deden het al eerder, rond deze tijd van het jaar een ‘nieuw’ hoofdstukje schrijven aan het verhaal van Reya, Robin en de serres: een kerstverhaal, of een wintersprookje. Ook nu nemen we je graag weer mee voor een extra duik in de wereld waarin Reya zich nu samen met Michal bevindt … Lees verder Winterzaailing ‘Noorderlicht’

Zaailing #112 – Nest

Het was een oud project van Jurgen, dat ooit een eerste vonk van gedeelde interesse tussen ons liet ontvlammen, ergens aan een zwembad in Zuid-Frankrijk: een ter zijde geschoven beeldverhaal over eksters die een nest bouwden boven een kapotgeschoten landschap, aan het front van WO I. Het werd nooit een boek, maar de liefde bleef. Voor de eksters, voor de beelden, voor de koppige drang … Lees verder Zaailing #112 – Nest

Zaailing #109 – Wat aan land spoelt

jij telt de resten van wat aan land spoelt dromen, schelpen, draden van wier leven vergruizeld tot glinsteringen met de blote hand raap ik beloftes kringen die uitdeinen in water schuim toe aan een nieuwe melodie we vernauwen ons tot wat ons bekoort ten koste van het onbekende maar misschien mag iemand jou vasthouden glip je niet langer als zand tussen vingers was je niet … Lees verder Zaailing #109 – Wat aan land spoelt

Zaailing #108 – De monding van de maan

Een cirkelgedicht in twee richtingen We rijzen op uit donker water en aan de monding van de maan stromen we berustend over. Wat ons verankert, is onvast: witte gaten in donkere hemels smeltend in stralen, hongerig van mond. Hoe anders zijn wij soms, rafelend op de getijden, hoe moeilijk verstaanbaar voor elkaar. Wij kennen elkaar wassend en krimpend, boren naar de bodem en leggen ons … Lees verder Zaailing #108 – De monding van de maan

Zaailing #107 – Eerst is er alleen maar blauw

Voorpublicatie Robin staat op het kiezelstrand in de grootste en meest uitgestrekte koepel van het hele serrecomplex. Voor hem strekt zich de zee uit. Hij trilt van kop tot teen en hij heeft zijn ogen stijf dicht. Dit zou niet zo moeilijk mogen zijn. Hij ademt diep in en uit. En nog een keer. En nog eens. Hij blijft trillen maar opent zijn ogen. Eerst … Lees verder Zaailing #107 – Eerst is er alleen maar blauw