Afdalen van de top Elke top die je beklimt, is een verovering en een verwezenlijking. Maar nadat je daar hebt gestaan, moet je onvermijdelijk weer naar beneden. Terug naar de uitvalsbasis, of verder met de reis, het maakt niet uit. Het punt is gewoon dat je op dat moment niet meer hoger kunt – tenzij je spontaan vleugels zou groeien. Ik heb een hele tijd … Lees verder Loslaatsymptomen
Een rituele middag om de overgang te markeren naar de tweede – magische – helft van mijn leven Ik hield dus een Zielskring. Om mijn veertigste verjaardag te vieren en de grote overgang te markeren die ik zich had voelen voltrekken in de loop van het afgelopen jaar, had ik een aantal vrienden uitgenodigd, van alle hoeken van het land én daarbuiten. Sommigen … Lees verder Oversteken – mijn Soul Circle lopen
Verbonden met de Soul Circle Ik roep mijn vrienden en ze komen. Eerst aarzelend, een enkeling, nog onduidelijk van vorm. Vervolgens meer, helder en goed zichtbaar, met stemmen als lange, diepe echo’s. Ze zijn jong en stralend, ze hebben lachende ogen. Ze zijn oud en statig, met mantels die doen denken aan vleugels, of de rimpelingen van schaduwen op water. Hun woorden zijn … Lees verder ZAAILING #20 – Ze komen
wat kunnen we anders zijn dan kwetsbaar eerlijk als een druppel water of een gepolijst stuk steen vanuit onze diepten spiegelen we de ander en tonen we onszelf als de troebele bron die we zijn Lees verder De troebele bron die we zijn
Twee manieren van reizen langs de onverwachte wateren van het leven Ik zit in een kajak op een bergrivier en het gaat aan een halsbrekende snelheid. De rivier weet waar hij heen stroomt, en ik vaar mee, min of meer meester van mijn boot. Ik kreeg al wat golven over me heen, waarvan een paar recht in mijn gezicht, en één keer dacht ik dat … Lees verder De stroomversnellingen bedwingen – of mee drijven met de rivier
De angst om het bij het verkeerde eind te hebben. De angst om iets slechts te doen. De angst om te eindigen aan de foute kant van de geschiedenis, van het leven, van Hemel of Hel. De angst dat sommige dingen nooit meer ongedaan kunnen worden gemaakt en je zullen achtervolgen tot het einde der tijden, leven na leven, tot een of andere persoonlijkheid die … Lees verder Voor minder ga ik niet
It’s only dark because you’ve invested your light in the old, schrijft Jonas Ellison in een recente blog waarin hij het heeft over zijn persoonlijke ervaring met de Donkere Nacht van de Ziel. Hij beschrijft die als de overgangsperiode tussen een oude fase en een nieuwe, waarbij het oude al afgeworpen maar het nieuwe nog niet gearriveerd is en alles dus onzeker aanvoelt. Klinkt … Lees verder Licht dat schijnt
Waarom onze demonen doodmaken ons geen beter mens maakt – integendeel Goed en kwaad zijn concepten waar ik al heel lang mee worstel. Mijn hele leven, denk ik. Als jongere voelde ik me aangetrokken tot sommige van de meer duistere personages in verhalen. Tegelijk probeerde ik degenen die me afstootten aardig te vinden, of op zijn minst toch te begrijpen. Niemand, vond ik, werd … Lees verder Praten met de duivel
Het leven, weet hij, trekt sporen voor wie ze kan volgen. En dat is hoe hij leeft: zonder halt te houden. De monotonie van onderweg zijn went. Maar telkens als hij achterom kijkt, vreest hij aanstormende lichten. Zijn reflexen zijn getraind om inderhaast uit de weg te springen. Voor je het weet, heeft het verleden je ingehaald en dendert het als een trein over … Lees verder ZAAILING #19 – Sporen
De seizoenen komen en gaan als de golven. Ze brengen nieuwe getijden en wassen alles weg wat daarvoor kwam. Ik heb geworsteld met de herfst dit jaar, omdat ik de zomer op een of andere manier gaande wilde houden, de zoete, niet aflatende stroom van creativiteit, de pulserende kracht van al wat wilde bloeien. Maar de herfst is, net als eb of de onderhuidse … Lees verder Komen en gaan met de golven
Hardnekkige melodietjes 