De Innerlijke Landschappen waren een project dat mij overkwam, een idee om een lange, eenzame winter door te komen. De resultaten verrasten en betoverden mij. Het zijn beelden die een effect hebben op mensen. Ik voel het zelf ook naarmate het eindproduct ontstaat: elk beeld opent een deur naar een nieuwe innerlijke ruimte. Ze zijn telkens anders van sfeer maar elk landschap biedt de kijker … Lees verder Beelden die werelden openen
Wanneer komt het moment dat we op de knieën zakken en toegeven dat dit geen strijd is die we moeten winnen, dat het zelfs geen strijd is die we gaan verliezen, ook al hoort er diep verdriet bij, maar dat dit gewoon de definitie is van wat het is om te leven op deze planeet? Dat schreef ik een jaar geleden al, over onze aanpak … Lees verder De oude verhalen zijn doodmoe
Ook dit jaar geven we Winterwenskaarten uit. We hernemen de zeer gewaardeerde reeks van een paar jaar terug, ‘De perfecte plek’, aangevuld met een vierde deel, met een gloednieuw beeld en een hoopvolle wens voor een wereld waarin letterlijk en figuurlijk een nieuwe dag mag aanbreken. Prijs:8 euro/reeks (= 4 verschillende kaarten, worden niet afzonderlijk verkocht)plus verzendkosten indien van toepassing Bestelling en betaling via mail … Lees verder Nieuwe winterwenskaarten!
Mijn lichaam is gaan herfsten. Ik wil er een werkwoord van maken, van dit seizoen. Naarmate de kleuren minder uitbundig worden en het diepe grijs het overneemt, verandert er iets bij mij. Ik beweeg me wat trager, heb minder zin om fysiek actief te zijn, ben sneller moe. Ik beweeg mee met de kilte en het donker. Dat is best prettig. Als je jezelf dat … Lees verder Herfsten
als we nu eens naar de wereld keken en onszelf daarin op een waardige plaats niet de megalomane nachtmerrie die we nog altijd verwarren met groei als we nu eens herfstbladeren opvingen tussen onze vochtige vingers vruchteloos de seconden koesterden van wat op weg is naar de grond als we begrepen dat leven een ogenblik is van opvlammen en weer wegzakken van bloeien en geven … Lees verder Opvlammen
Ik ben twintig jaar oud en ik sta op het terras van het appartementje in Spanje waar ik al jaren de zomers doorbreng. De tranen stromen over mijn wangen, ik heb juist ruzie gehad met mijn gezinsleden. Banale aanleiding, diepe emoties en een overgevoelig meisje met veel te dunne wandjes dat de kamer uit stormt.Ik hoor hoe iemand de rammelende houten schuifdeur achter me opent … Lees verder De hartslag in je buik
Met de rijrichting mee is de meest effectieve manierom iets achter te laten. Je vraagt je af waar zijvan droomt. De sfinx zwijgt. Hoogstens glimlacht ze,een mondhoek die de stilte verder ongemoeid laat. Langs haar heen stroomt een verhaal maar de essentieis niet scherp te krijgen. Stond er een kind op het perronwaar zij vertrok? Lag er nog een man tussen de lakenstoen ze zacht … Lees verder Zaailing #99 – De sfinx
Hardnekkige melodietjes 