Bossen zijn gevaarlijk bij storm. Maar het geweld van de natuurkrachten is niets vergeleken met de orkaan in ons. Kunnen we iets beginnen tegen dat innerlijk tumult, als het eenmaal losbarst? Vaak hadden we het niet eens zien aankomen, zo gewend zijn we het om te leven onder de dreiging van een immer grijze lucht. Vertwijfeld vragen we ons af wat ons bezielt, … Lees verder ZAAILING #25 – Ontketend
mijn hart is een web van verzonken verbindingen omzichtig verzorgd maar al te vaak ook omzichtig beschermd sommige dagen ben ik een kopje dat overstroomt met alles wat ik voel en de behoefte om te reiken voorbij de veiligheid van het vertrouwde heeft de kracht om door muren te breken door onze kwetsbaarste stukken te verbergen vinden we onszelf niet … Lees verder Vloeiend
Waarom ik plots sympathie heb voor bevers Ik volg een reeks van zeven workshops, gespreid over het jaar. Elke workshop duurt een volledige dag. Het kernthema is het evenwicht tussen de mannelijke en vrouwelijke energie, binnen in onszelf, en in de wisselwerking tussen onszelf en de wereld. Hoe definieer je ‘mannelijk’ en ‘vrouwelijk’? En eens dat duidelijk is: wanneer neem je je ‘plaats’ in, wanneer … Lees verder Dammen en demonen
“Als je mij vraagt naar mijn droom”, zei een vriendin me onlangs, “dan zou dat zijn om ergens heel afgelegen te gaan wonen, en daar heel sober en zelfbedruipend te leven. Mijn eigen groentetuin aanplanten, en zo. Meer hoeft niet. Zot, hé?” Ik vind dat helemaal niet zot. In dit overbevolkte Verkavelegem die we West-Europa noemen gaat iedereen met een minimum aan verbondenheid … Lees verder Een kleine ode aan de verbinding
Een ontmoeting dertien jaar geleden, een andere ontmoeting een maand geleden, twee bewogen weken, en de culminatie… Ben je ooit al ergens binnen gewandeld waarbij je het gevoel kreeg dat je omringd werd door de energie van de persoon die daar leefde? En wilde je toen weg? Of voelde je je net thuis? Christophe en ik kochten het huis waar we nu wonen … Lees verder Céciles overtocht
is dat hoe de goden ons zien balancerend op de smeltende rand van de afgrond, geworteld in illusies reikhalzend verlangend naar een hemel die er niet is gracieus in onze pogingen dat wel ZAAILINGEN is een project van schrijfster Kirstin Vanlierde en tekenaar Jurgen Walschot. Zaailingen zijn creatieve scheuten. Zij schrijft bij de beelden, hij tekent bij de tekst. … Lees verder ZAAILING #24 – Hoe de goden ons zien
We zien het leven nogal eens als een pad dat we lopen. Of, als we terugkijken, als een weg die we afgelegd hebben. We stellen onszelf voor in een landschap, met een bestemming – al dan niet duidelijk – ergens in de verte. We vergeten maar al te vaak dat er eigenlijk maar één finale bestemming bestaat, en daar zouden we beter niet … Lees verder De weg delen
We beleven voor het moment de donkerste december- en januarimaanden die velen van ons zich kunnen herinneren. Met de totale hoeveelheid daglicht heeft dat weinig te maken, met het weer des te meer. De zonnige dagen waren de afgelopen maanden op één hand te tellen, en de somberte begint te wegen. Voor een keertje stoort het mij zelf niet al te zeer. Misschien omdat … Lees verder De donkerste maanden
De kleur van de Janusdagen De feestdagen zijn al even voorbij, en vanavond is de schoolvakantie dat ook. Terug naar het dagelijks leven, back to normal, met een heel jaar dat zich lang en breed voor ons uitstrekt. Ik heb wel het gevoel dat ik het oude jaar nog niet helemaal heb afgelegd. Het beeld dat ik heb van de afgelopen weken (de … Lees verder Rug aan rug
Soms vraag ik me af hoe ik mensen kan uitleggen hoe ik de wereld waarneem. Een van de beste metaforen die ik tot nu toe kon bedenken was: een transparant blad met een tekening erop waarop je nog zo’n transparant blad legt, en nog een, en nog een. Elk vel heeft eeneigen tekening, die apart gelezen en bestudeerd kan worden. Maar de diverse lagen gaan … Lees verder Een wereld in laagjes
Hardnekkige melodietjes 