ZAAILING #71 – Een droom planten

als we nu eens naar de sterren kekenmet onze voeten op de donkere grond en ons heel heel klein voelden, zaadjes klaar om te ontkiemen hoe nieuw zou dat zijn als we nu eens een droom plantten hem toedekten met fluwelen vingers en fluisterden: ik zie je aluitbarsten in uitbundig blad hoe licht zou dat zijn als we nu eens niets moestenvan onszelf of van … Lees verder ZAAILING #71 – Een droom planten

Kaders

Hoe we onszelf soms vastrijden in hokjes van eigen makelij.Hoe we ons blindstaren op pijn, op het verhaal, op alles waaraan we ons zo hardnekkig vastklampenin een poging onszelf te voorzien van houvast. Ik geloof niet dat het kan, leven zonder kaders.Ze hoeven gewoon niet altijd getooid met stekels of glasscherven, de vertrouwde middelen waarmeewe onszelf telkens weer overtuigen dat leven pijn doet. We mogen … Lees verder Kaders

ZAAILING #70 – Hoe ver we gekomen zijn

Een pad laat zich maar één stap per keer lopen. En met elke pas verschuift alles subtiel van perspectief. Bomen die als wachtposten toekijken hoe wij langslopen, wijken geleidelijk terug uit ons blikveld. Contouren die we niet vermoedden, komen steeds scherper in beeld. De diepte waar we doorheen wandelen wordt rijker, het woud zelf een omhelzing. De nevel die zich tussen de stammen weeft, kleeft … Lees verder ZAAILING #70 – Hoe ver we gekomen zijn

What’s in a name?

Ik heb het even gehad.Toch wel. Zo heel even. Zo’n beetje. Veel. Doe je mij eens een plezier? Google mij. Tik mijn naam in, in gelijk welke zoekmachine (persoonlijk verkies ik Ecosia, maar kom) en kijk eens naar de resultaten. Namen voor kinderen worden met zorg gekozen door ouders die hen heel graag zien. En ik ben bijzonder blij met mijn naam. Het is alleen … Lees verder What’s in a name?