Ik kom uit een lastige periode. Of, misschien juister: ik kom uit een periode van vervellen. Loslaten. Laagjes afpellen. En nu heb ik eindelijk de indruk dat ik een interessant punt heb bereikt. Ik heb mijn levenspad lang beschouwd als een tocht bergop, een berg om te beklimmen. Er moest school gelopen, een diploma gehaald, een job gevonden, een gezin gesticht, een carrière als schrijver … Lees verder Het plateau
Het is goed dat ze van zich laat horen, denk ik als ik in De Standaard het stuk van Aheda Zanetti lees, de Australische moslima die de boerkini ontwierp. Het is goed dat ze haar stem verheft, en dat ze oprecht is. Ik zal haar, en het recht van moslimvrouwen om boerkini’s te dragen – het recht van elke vrouw om wat dan ook te … Lees verder Transitie, in alle maten en kleuren
De pro-en-contra discussies over de hoofddoek en – bij uitbreiding – de boerkini, ik krijg het ervan. Hoe eenzijdig kunnen meningen zijn? Dit is een veelkantige kwestie, een netelig onderwerp waar géén makkelijke en eenduidige antwoorden voor bestaan. Dat komt omdat de ‘bedekking’ (laten we eens een neutrale term gebruiken die de lading helemaal, euhm, dekt) van moslima’s en vrouwen in de Arabische wereld ook … Lees verder Een glibberig symbool
Ik drink graag thee. De bewijzen zitten in mijn kast, ik heb een theecollectie om u tegen te zeggen. Twee grote bamboe dozen vol. Eén doos voor blikken losse thee, één voor verpakkingen met zakjes. En dan zitten er nog wat restjes, cadeautjes, moeilijk weg te puzzelen variaties achter die twee grote bamboe dozen. Véél thee, dus. Nochtans betrapte ik mezelf er nog niet zo … Lees verder De juiste maat
“Kijk die lelijke huizen eens!” snuift het kleine meisje, terwijl de trein snelheid wint en een van de grote stations van de hoofdstad achter zich laat. Onwillekeurig volgt mijn blik de hare, naar de rijhuizen die ik al zo vaak heb gezien dat ik ze eigenlijk niet meer opmerk. Sommige herinneren nog vaag aan de mondaine luxe die teruggaat op een tijdperk toen wonen in … Lees verder Lelijke huizen
Een huis dat een aantal weken alleen gelaten is, is een vreemd wezen. Het is in winterslaap gegaan. De stroom van de dingen is gestopt, de hartslag gestaakt. Stilte heeft zich over meubels en voorwerpen gedrapeerd. Het huis staat niet op wacht tot we terugkeren, het is eenvoudig blijven steken in een schemerzone, halverwege een uitgesproken zin, en daarin bevroren. Het heeft ons nodig om … Lees verder Terrein heroveren
Hardnekkige melodietjes 