
Zaailing #108 – De monding van de maan
Een cirkelgedicht in twee richtingen We rijzen op uit donker water en aan de monding van de maan stromen we berustend over. Wat ons verankert, is onvast: witte gaten in donkere hemels smeltend in stralen, hongerig van mond. Hoe anders zijn wij soms, rafelend op de getijden, hoe moeilijk verstaanbaar voor elkaar. Wij kennen elkaar wassend en krimpend, boren naar de bodem en leggen ons … Lees verder Zaailing #108 – De monding van de maan