Een adempauze. Dat is hoe dit nu voelt. Corona heeft een loep gezet op allerlei dingen die al lang bezig waren, in de samenleving, in onszelf, in de wereld. Het beeld dat uitvergroot tevoorschijn kwam, was lang niet altijd fraai. Maar het was een spiegel waar we in moesten kijken en of we er nu iets mee doen, is aan ons. Zelf ging ik in … Lees verder De Diepe Stroom
Een jaar geleden liepen Jurgen en ik langs de prachtige paden van Plantentuin Meise. We hadden juist een bezoek van de serres achter de rug met de mensen die hun schouders wilden zetten onder de boekvoorstelling van De serres van Mendel. Het was een zonnige zomerdag. We zaten vol goesting en inspiratie en we wilden het samen hebben over hoe een tweede verhaal er kon … Lees verder ZAAILING #85 – Werelden die wachten op genezing
Sommige verhalen die ik schrijf, komen er in één grote geut uit. Of toch bijna. Aan andere zit ik eindeloos te prutsen, te schaven, te slijpen. Ik zet lijnen uit en knoop draadjes aan elkaar. Ik weef patronen, langzaam, geduldig. Soms moet er een draad weer los. En anders. Of helemaal weg. Dat verandert het patroon onherroepelijk en dan moeten er allerlei kleine dingen die … Lees verder Wat er gebeurt als je verhalen weeft
Ik ben bij momenten paranormaal. Ik wist dat al langer maar ik val de wereld daar gewoonlijk niet mee lastig. Toch blijven sommige staaltjes mij verbazen. Vorige week moest ik plots denken aan een tekening die ik in jaren niet meer heb gezien: een kindertekening die voor de rubriek Bondgenootje naar de redactie van De Bond werd gestuurd. Ik werkte op de redactie van De … Lees verder Een Chinees, een Afrikaan en een mens
De ZijLijn ~ Radiocolumns in coronatijden ~11~ Een van de woorden die voorgoed een andere betekenis gekregen hebben in de afgelopen drie maanden, is het woord ‘bubbel’. De meesten van ons hebben zich er – min of meer – keurig aan gehouden, aan die bubbel. Maar het was moeilijk. Soms was het onmogelijk. Elke bubbel is een zeepbel, vroeg of laat spat die uiteen. Met … Lees verder De bubbel
Als een gordijn dat langzaam het toneel prijsgeeft, walsen de wolken met de eerste aarzelende stralen licht. Soms is betovering solide als rots. De ochtend proeven, de belofte van de tocht die ons pas na pas omhelst. Haast leert de reis ons af, tot we leren vallen als regen, voor elke stap een weerschijn in de wolken voor elk ogenblik een druppel. Maar die ene, … Lees verder ZAAILING #84 – Alles wat ooit was
Hardnekkige melodietjes 