Een opiniestuk dat ik een tijdje geleden inzond naar De Standaard en dat de krant uiteindelijk nét niet haalde. Daarom publiceer ik het alsnog hier. Het is, met het oog op de opiniepagina’s, iets scherper van opzet dan mijn andere stukken. Meestal probeer ik zachter te zijn. Sorry als het iemand choqueert. Wij leven in een samenleving van uitmuntendheid. We verleggen al meer dan een … Lees verder Tijd om de standaard te verlagen
Een pleidooi voor organische, artistieke ongehoorzaamheid Als we geen ego hadden, zouden we als mensen onze plaats in het grote web van leven innemen zonder daar bij stil te staan, net zoals alle andere wezens op aarde. We zouden onze diepere bedoeling leven, in plaats van ons vertwijfeld af te vragen wat ze is – en vaak vruchteloos te blijven zoeken bij gebrek aan kompas. … Lees verder Waar we voor leven
Het najaar is aangebroken. Ik hoop op nijdige regenvlagen en koudegolven, op grondvorst en andere signalen dat het het seizoen dit keer menens is. Maar met klimaatverandering in het achterhoofd weet ik dat ik die verwachtingen niet te scherp mag stellen. De eiken in onze tuin beginnen nu pas echt te verkleuren, ik zie nog heel veel groen. Ter vergelijking: als je twintig jaar geleden … Lees verder Slechte verliezers
Godverdomme, er is zoveel te schrijven over het C**-virus en hoe we daarmee omgaan dat mijn hoofd veel weg heeft van een grabbelton vol snippers. Elke dag brengt een gevoel, een inzicht, een nuancering, een verbijstering. Ik stuiter van het microscopische naar het macroscopische niveau en terug. Ik probeer alles tegelijk te kaderen en te bevatten en tot op zekere hoogte lukt dat maar het … Lees verder Alles komt goed
De kloof die ik moet leren verdragen De kauwen gaan slapen in de boomkruinen aan de overkant van het veld achter ons huis. Elke avond bij zonsopgang en zonsondergang zorgen ze voor een uitbundig collectief concertje: honderden zangerig gakkende stemmen die elkaar goedemorgen of welterusten wensen. Ik heb ze ’s ochtends nog niet vaak zien vertrekken, de eerste ochtendschemer is nog wat te vroeg. Maar … Lees verder Meer dan één waarheid, meer dan één antwoord
Ik heb niet veel zin om het huis te verlaten. Maar de zon schijnt en er is een toffe activiteit waar ik een tijdje geleden enthousiast over was. En ik wil er naartoe. Of daar herinner ik mezelf toch aan. Dus ik verplicht mezelf de voordeur uit te stappen. De buitenlucht voelt prettig. Het geurt al naar herfst. Ik kruip achter het stuur van mijn … Lees verder De psychologie van motoren en autogordels
Ik heb een nieuw boek uit, dat wist u vast al. De Wortels van de Wereld is van de persen gerold, het is piekfijn in orde en het is verkrijgbaar in elke boekhandel. Dus komt er… geen boekvoorstelling. Ah nee, het corona-effect: de angst voor besmettingen, en de onmogelijkheid om wat dan ook te organiseren dat naar cultuur en gezelligheid ruikt waar meer dan drie … Lees verder Het Grote Loslaten
Ik ben bij momenten paranormaal. Ik wist dat al langer maar ik val de wereld daar gewoonlijk niet mee lastig. Toch blijven sommige staaltjes mij verbazen. Vorige week moest ik plots denken aan een tekening die ik in jaren niet meer heb gezien: een kindertekening die voor de rubriek Bondgenootje naar de redactie van De Bond werd gestuurd. Ik werkte op de redactie van De … Lees verder Een Chinees, een Afrikaan en een mens
Een been breken is pijnlijk en gedwongen rust is vaak lastig. Maar wanneer de revalidatie aanbreekt, laten de eerste stappen op dat stramme, zwakke, onzekere ledemaat ons soms terugverlangen naar de tijd wanneer alles in zijn onbeweeglijkheid helder en duidelijk was. We zijn als samenleving aan het revalideren van de (eerste?) Covidgolf. En al heeft de dokter ons zojuist verteld dat we werk gaan maken … Lees verder Op wankele benen
De ZijLijn ~ Radiocolumns in coronatijden ~9~ Een beeld zegt meer dan duizend woorden. Als schrijver word ik er duchtig mee geplaagd. Als mijn lieve vriend Jurgen Walschot, de illustrator, het zegt, klinkt het ongeveer als: wie léést die teksten ooit? Waarna hij een spreekwoordelijk kussen naar zijn hoofd krijgt. Maar het klopt wel: beelden kunnen een gelaagdheid en een diepgang presenteren die in een … Lees verder De Toren en De Ster
