De eerste reis met ons twee in zeventien jaar samen Hoe leg je uit dat je voor het eerst in twaalf jaar huwelijk en zeventien jaar samenleven met je echtgenoot op vakantie gaat? Want op dat punt sta ik nu. Niet dat we in al die jaren geen verlof namen, of dat we nooit eerder naar het buitenland gingen. Maar elke vakantie die Christophe en … Lees verder Het goede leven
Voor het zoveelste jaar op rij gingen illustrator/vriend/creatieve zielsverwant Jurgen en ik deze zomer op hetzelfde moment op vakantie naar dezelfde streek , elk met ons gezin, elk met/bij (schoon)ouders, elk ergens in een afgelegen huis tussen de velden op een half uurtje van Albi, en op goed tien minuten rijden van elkaar. Je zou zeggen dat we het erom doen, maar dat is echt … Lees verder ZAAILING #12 – Wachtpost
Losse gedachten glippen door de kieren van mijn concentratie en gaan op in het wachtende water Mijn vermoeide geest is een zeef: oude emoties deinen voorbij en spoelen weg — wat overblijft, is goud. Lees verder Goud
Mensen zijn misschien wel de eenzaamste wezens op de planeet. Opgesloten in ons eigen perspectief kijken we naar de wereld vanuit onze kooi van mentale misverstanden, met tralies die ons telkens weer het zicht belemmeren, al is het maar een beetje. Hoe reik je naar iemand door die smalle repen ruimte om hem aan te raken — écht aan te raken? Hoe verbind je en verenig je, … Lees verder De ruimte liefkozen die ons scheidt
Het voelt een beetje als herfst, of als een oud huis waarin je juist iets te lang hebt gewoond. Niet dat de oogst tegenvalt, of dat het huis niet dierbaar is. Maar er heerst een vermoeidheid, een gevoel van verzadiging — je bent hier lang genoeg geweest. Laten we de appels binnenhalen en de wereld buitensluiten, laten we de vensters dicht doen en vertrekken. De vakantie komt … Lees verder Verzadiging
De lucht is een deken waarop hij rust met gespreide vleugels. Van op de spiraal van thermiek die hem draagt, kan hij ze zien – de uitstekende rots waar de vreemd geklede, kleurrijke en lawaaierige wezens die hem aanbidden hun geschenken heen brengen. Ze is verlaten nu, leeg zoals de immense, holle hemel. Maar beneden in de vallei kruipt een rij figuurtjes niet groter … Lees verder ZAAILING #11 – Hemeluitvaart
Dan maak je eens een foto van een plas en een omgevallen boom, en hij ziet er niet slecht uit. Maar het computerprogramma waarmee je hem op je computer wil zetten, besluit de dingen eens van een andere kant bekijken… Sommige ongelukjes zijn te leuk om niet te delen. Lees verder Rorschachgrapje, natuurlijk
Zwemmen in de stroom waar je thuishoort Als kind wilde ik schrijver worden. Ik schreef notitieboeken vol verhaaltjes, typte hele schoolvakanties weg. Ik kom uit een gezin waar mensen boeken verslonden als ze er de tijd voor hadden (voor mijn ouders betekende dat doorgaans: de vakanties), en waar lezen altijd en overal werd aangemoedigd. Dus ik dacht dat het wel goed zat toen ik … Lees verder Welkom in de B-ploeg
Ik heb een Frodo-en-Sammomentje. Terwijl ze uitkijken over Mordor, doodmoe en overweldigd door de verwoestende kracht die ze op hun pad zien opdoemen. In eerdere blogs heb ik mezelf wel eens beschreven als een gier: majestueus zwevend op hoge thermiekstromen, maar afdalend naar grondniveau om daar het nederig werk te doen, dat een apart soort kracht vraagt: donker en rottend materiaal opkuisen. Veel van dat … Lees verder Je wandelt Mordor niet zomaar binnen
Hardnekkige melodietjes 