Hoe ‘De serres van Mendel’ ontstond – deel #3 Hier lees je: – Deel #1 – Tête bêche en carte blanche : hoe het allemaal begon– Deel #2 – Een ‘fijn projectje tussendoor’ : hoe het eerste scheutje kon groeien Het zijn wellicht twee van de meest fundamentele menselijke basisbehoeften: we willen contact ervaren met anderen, maar we willen ons óók veilig voelen. En in … Lees verder Zichtbaar – met of zonder schulp
Ik had een oma die nooit buiten kwam. Wel tot in de tuin, zover waagde ze zich nog. Dan zat ze op warme dagen ’s morgens aan de terrastafel jonge boontjes te doppen. En na de middag in de schaduw van het treurberkje, op de bank in het meest windstille hoekje, met een sjaaltje om haar hoofd (tegen ‘de tocht’) en breide ze, of verstelde … Lees verder Landschapspijn
Een kleine ode aan onkruid – – ter gelegenheid van het ontstaan van ZaaiGoed We vinden elkaar onverwacht als contrasten die elkaar verankeren of tegengestelden die toch niet botsen. Door een dubbele lens kijken we anders naar de wereld, die zich laat lezen als verhaal met onverwachte wendingen. Een oog dat ontluikt, een woekering. Een droom die wortel schiet op een plek waar hij kalm … Lees verder ZAAILING #60 – Door een dubbele lens
Hoe de stilte in de lucht hangten iets wat groter is dan wij ons onze haastige stap laat inhouden. Hoe de wolken onverschillig langs de hemel razen omdat wolken dat nu eenmaal doen. Hoe de schoonheid van iets schijnbaar kleins en kwetsbaars de muren en de elementen uitdaagt met gebogen nek. Wie zijn vleugels kent, kan vliegen op elke wind, als hij dat wil. ZAAILINGEN … Lees verder ZAAILING #59 – Op elke wind
We worden wakker als bloem maar we kunnen niet volwaardig bloeien tot we geleerd hebben waar onze wortel schiettot we voelen hoe diep we reiken en watons voorziet van voeding en kracht.Vind die wortel, in het duister van de diepte,in je vindt je verhaal, je richting, je betekenis. Het licht doet de rest. Lees verder Je wortel, je verhaal
Mijn generatie is kwetsbaar, besef ik, nu meer dan ooit. Wij zijn de kinderen van de mei ’68-ers, opgevoed door ouders die het toppunt hebben meegemaakt van een samenleving die haar oude ketenen afgooide. The sky was the limit, en flower-power vrijheid-blijheid. Alles mocht, alles kon. Wij zijn opgevoed met de idee dat jongens niet beter zijn dan meisjes, en dat je alles mag of … Lees verder Pluisjes in een web
Als ik je mijn hand geef, zullen we dan samen verdwalen op de kaart?Dat is zoiets als verdwalen in een stad, of tussen de zinnen van een verhaal. Want elke zin leidt naar een andere maar nooit terug naar het begin. Als ik mijn ogen sluit, zie ik het landschap waarin wij geboren worden. In de diepte van een donker dal, in het kleine huis … Lees verder ZAAILING #58 – Verdwalen in lijnen
Hardnekkige melodietjes 