De kleine dingen. Daar zitten de grote momenten van het leven in verscholen. De fietsspullen van je man te drogen hangen en beseffen dat je ze na het opplooien niet op een stapeltje zult leggen voor hem om in de kast te steken, maar dat je ze zelf in de kast zult leggen. Want hij is vanmiddag vertrokken voor een paar dagen, met collega’s en … Lees verder Dierbaar
Ze zeggen dat je kunt verdrinken in verhalen. Ik stel me liever voor dat je je erin laat zakken als in een warm, nachtblauw bad, een poel met rotsige randen die je aan het zicht onttrekken en keien, zacht van het wier, die wegrollen onder je voeten bij elke stap dieper. Zilver op indigo glinstert het maanlicht op het water. De poel is van inkt … Lees verder Zaailing #106 – Het verhaal dat jou schrijft
“Wie ben jij eigenlijk? Als je niet iemands moeder, iemands dochter of iemands vrouw bent? Wie ben jij zélf?” Het is een van de hardste dingen die ik mijn moeder ooit naar het hoofd geslingerd heb. Ik weet niet meer of het gebeurde op een Moederdag, maar het zal er niet ver vanaf gezeten hebben. Ik was pakweg twintig jaar en ik zat vol frustraties … Lees verder Iemands moeder, iemands dochter, iemands vrouw
De afgelopen maanden hadden iets van een geboortekanaal. Geen idee waar de druk vandaan kwam die in golven op mij inwerkte, maar heftig was het wel. Heftig, en duister. Met stemmingswisselingen, momenten van grote schoonheid en kracht, dagen van totale emotionele uitputting zonder bodem. De wereld die onophoudelijk bleef schuiven, veranderen, inbeuken. Vragen bij alles, inclusief mezelf. Nee, ik was niet opeens in een depressie … Lees verder Door de barsten schijnt het licht
Hardnekkige melodietjes 