Zullen we de wereld dan maar eens ondersteboven bekijken? Besluiten dat dit circus nu wel lang genoeg geduurd heeft en de rollen omdraaien ook al blijft de wachter aan de ingang trouw op post?
Het universum dijt uit, maar binnenin jouw kristallen bol mag alles besloten blijven.
Plafonds zijn niet zo verschillend van vloeren. Durven we beslissen – zonder nog van standpunt te veranderen – dat het leven een dans is waarvan de muziek best meevalt?
Tot aan de overkant, kameraad.
ZAAILINGEN is een project van schrijfster Kirstin Vanlierde en tekenaar Jurgen Walschot. Zaailingen zijn creatieve scheuten. Zij schrijft bij de beelden, hij tekent bij de tekst.
Jij kent mij door en door. Dat zeg je. Terwijl ik naar je staar in verstomming en me nog net op tijd herinner dat ik beter mijn mond sluit. Hoezo, ik ken jou door en door?
Als je bedoelt dat wij geboren werden uit dezelfde ster die zich exploderend in de ruimte verspreidde dat wij tentakels waren aan één varenblad dat zich reikhalzend ontrolde in het zonlicht dat wij zij aan zij renden als de wolven of hoog tussen de takken nesten bouwden en jongen leerden vliegen dat wij vrienden zijn die elkaar leven na leven weer terugvinden en elkaars reflecties herkennen zonder daar ooit een spiegel voor nodig te hebben
ja, dan heb je gelijk en ken ik jou door en door.
Maar hier en nu terwijl je praat en lacht en verwacht dat ik door al je muren heen kan zien
vraag ik me vertwijfeld af of ik
jouw immense vertrouwen waard zal zijn.
Want op je schouders tors je meer gewicht dan ik mij herinner. En ik heb je niets beters te bieden dan mijn kwetsbaarheid, een vogeljong te fragiel voor deze genadeloze wereld van staal en glazen wanden. Wie zegt dat we niet gewoon dezelfde illusie delen, een kooi voor twee, verbonden en gescheiden door dezelfde tralies? Ik zoek de einder af naar antwoorden die niet komen.
Muren zijn minder solide dan ze
lijken, zeg je. En elke glazen wand kan een venster worden op de horizon.
De kleine vogel tussen mijn vingers slaat opgewonden met zijn vleugels. Ik zie licht ontsnappen uit zijn kooi, en ik herken de bron.
Zoals jij mij herkende, al die tijd.
ZAAILINGEN is een project van schrijfster Kirstin Vanlierde en tekenaar Jurgen Walschot. Zaailingen zijn creatieve scheuten. Zij schrijft bij de beelden, hij tekent bij de tekst.
Jij kent de kunst van het onderduiken: verdwijnen voor de vijandige wereld in een onderdompeling. Je neemt een duik in de buik van andermans beeld.
Kijken is peilen. Voelen is vinden. Je licht de lijnen uit hun kader en houdt je schuil in de contouren. Je zuigt je vol aan het late middaglicht als was het nectar.
Je zult wachten tot het allerlaatst om weer naar boven te komen, want daar vrees je het leven (bol van verwachting) dat het niet nalaat jou te kneden naar zijn nood.
Wie ooit van dit verdrinken heeft geproefd, weet dat hoe dieper je durft opgaan in de schaduwen, hoe voller de dagen gegoten kunnen, en hoe tijdlozer jij wordt.
ZAAILINGEN is een project van schrijfster Kirstin Vanlierde en tekenaar Jurgen Walschot. Zaailingen zijn creatieve scheuten. Zij schrijft bij de beelden, hij tekent bij de tekst.
