‘Leg je wandelschoenen en je regenjas maar al klaar’, schreef Jurgen aan de vooravond van een dagje onder Zaailingkompanen. Het is een gewoonte die ontstond tijdens onze residentie in Zweden: als wij wandelen, zijn we aan het werk. We zijn gefocust, maar tegelijk zijn we nergens vrijer of meer ontspannen. Alles stroomt: de wind, het pad, onze ideeën en associaties, wijzelf, elk voor onszelf en … Lees verder Tegenwind
Weemoed om een wereld die voorbij is& een Zaaling op locatie Een paar dagen ergens anders zijn, het is pure luxe in deze tijden. Ik was me dan ook heel erg bewust van het voorrecht om de afgelopen week samen met Jurgen en zijn gezin door te brengen op de oever van de Semois. We bevonden ons op een paar honderd meter van de Franse … Lees verder Bezonken
De omhelzing van de duivel Het regent en het bos roept. Ga. Ga peilloos verdwalen. Alles wat je meebrengt naar het bos, inclusief jezelf, kan ontbinden. Daarvoor is het ook bedoeld. Emoties zijn herfstbladeren. Herinneringen zijn humus. Lang voor je lichaam zich uitstrekt om deel te worden van de bodem, ben je al ontelbare keren verzonken en vergaan. Alles wat leeft, teert op iets wat … Lees verder ZAAILING #87 – Teufelsschlucht
Een pad laat zich maar één stap per keer lopen. En met elke pas verschuift alles subtiel van perspectief. Bomen die als wachtposten toekijken hoe wij langslopen, wijken geleidelijk terug uit ons blikveld. Contouren die we niet vermoedden, komen steeds scherper in beeld. De diepte waar we doorheen wandelen wordt rijker, het woud zelf een omhelzing. De nevel die zich tussen de stammen weeft, kleeft … Lees verder ZAAILING #70 – Hoe ver we gekomen zijn
Hardnekkige melodietjes 