Er hangt goesting in de lucht, het lichtjes prikkelende verlangen naar iets nieuws. Het is een heerlijk gevoel, en het is tegelijk een broodnodig beetje compensatie voor heel veel andere dingen. We hebben de kaap van het astrologische jaar gerond, vanaf nu beginnen we aan een heel nieuwe jaarcyclus en volgens sommigen mogen we ons schrap zetten omdat er van alles op ons af gaat … Lees verder Licht als maatstaf
SEIZOENSKRING – WINTER You look at the network long enough, and it begins to look back at you. (Merlin Sheldrake). Het begon met een Soul Circle voor mijn veertigste verjaardag in 2017. In de drie jaren die erop volgden, organiseerde ik telkens vier Seizoenskringen: momenten van ontmoeting, bewuste bezinning en verbinding, afgerond met een gedeelde maaltijd. Covid zorgde voor een onderbreking, maar vorig najaar pikte … Lees verder Ontmoetingen op het ritme van de seizoenen
Het is grijs en nat en ik ben daar blij om. Meer zelfs, toen ik vanmorgen uit het raam keek, dacht ik: eindelijk. Ik hou van de grijze herfst. Vind ik het dan leuker dat het overdag aardedonker is in mijn woonkamer dan dat de warme zomerzon naar binnen schijnt? Nee, zover zou ik niet gaan, net zoals ik koude regen ook niet meteen leuker … Lees verder Blij met het grijs
De zon schijnt in schaduwen en zet de houten vloer in vuur en vlam. Het huis koestert binnen, buiten ademt de tuin aanvaarding met elk loslatend blad. De berk gloeit in afscheid en wij doen hetzelfde, licht van weemoed, klaar om over te gaan van seizoen. We herkennen elkaar in nieuwe huid. Ergens in de gouden tuin sterft een poes. Lees verder Overgaan
Deze week heb ik… … een heel diep moment van vertwijfeling en oude pijn gevoeld, het laten stromen en opklaren, het kunnen verwoorden en vervolgens de draad weer opgepakt. … een foto toegestuurd gekregen van een meisje in Oostenrijk dat mijn boeken gaat lezen en koesteren. … genoten van mijn zoon, die de eenzaamheid van de alsmaar durende lockdown opvult met creativiteit, dansen, luisterboeken en … Lees verder Studies in oneindigheid
De lente is te vroeg dit jaar. Véél te vroeg. Na een zompige winter die eigenlijk nooit meer werd dan een koude herfst waarin het nauwelijks vroor en waarin vocht en somberheid de boventoon voerden, stond de eerste lentbloeier in onze tuin midden februari al, een volle maand te vroeg dus, in volle bloesem. Ik wilde er niet van genieten. Terug in je knop, jij, … Lees verder Te vroeg is juist op tijd
Blijven staan, het heeft iets van een strijd tegen de elementen. Niet opgeven, je recht houden, wars van invloeden die van alle kanten aan je trekken. Maar je staande houden hoeft geen gevecht te zijn. Ik herinner me de lessen tai chi bij Liu W. S., een Oosterse meester, lang geleden, een man die veel meer in zijn mars had dan ik op dat moment … Lees verder Staande
Daar lijkt het wel op, nietwaar? Het is al een hele tijd geleden dat ik nog zó weinig schreef. Of toch op deze blog. Maar dat is gewoon hoe de dingen zijn. De oogst het ene jaar is ook de andere niet. Deze winter trek ik mij bewust terug in mijn hol. Ik krul me op, houd winterslaap. Het is een compensatie voor al wat … Lees verder Winterslaap
Dit is een seizoen van soberheid. De bomen zijn uitgekleed, de dagen zijn spaarzaam met hun licht. Alleen de belangrijke dingen spreken nog, omdat alleen het belangrijke zich nog toont. Dit is ook wel een seizoen van somberheid. Kerst in Fauch, noem ik de reeks foto’s die ik deze week op Instagram en Facebook zet, omdat we de eerste week van het winterverlof bij mijn … Lees verder Het so(m)bere seizoen
Bij je geboorte krijg je een naam van je ouders. Met wat geluk is het een naam die je zelf ook mooi vindt en graag gebruikt. Maar soms heb je nood aan nóg een naam. Ik ben boeken aan het herlezen waaraan ik ooit veel plezier gehad heb, werk dat te maken heeft met persoonlijke en spirituele ontwikkeling. Ik merk: ze zijn nog altijd goed. … Lees verder De naam van de oude wijze vrouw
Hardnekkige melodietjes 