De wingerd is niet tevreden met de gevel. Waar hij ook maar de kans krijgt, laat hij zijn dradige tentakels contact maken met de bodem. Tegen het einde van de zomer heeft hij op sommige plaatsen een bereik van meer dan vijf meter in een straal om ons huis heen. Zijn stervormige bladeren vormen een bodembedekkend tapijt dat ik niet kan laten begaan, hoe mooi … Lees verder Het web van leven(s)
Duisternis, noem me broeder zodat ik niet bang ben voor wat ik zoek. De auteur van deze prachtige uitspraak is onbekend. Ik las ze voor het eerst in een boek over Jungiaanse psychologie waarin de nadruk lag op de ‘schaduw’: het stuk van onze psyche waarin we alle dingen opbergen die we onwenselijk vinden van onszelf. Onze angsten, onze meest geheime verlangens, onze schaamte, onze … Lees verder De helende aanraking van het duister
Zullen we afspreken dat jij verdwijnt en ik je terugvind?Verstoppertje spelen tussen de stoeptegels, een paar levens overslaan en dan weer opduiken in een andere tijd. In dit spel is niets te winnen. We treffen elkaar alleen telkens weer, als in een deurenkomedie maar dan ernstig. Soms wordt het donker. Dan weer licht het beeld op. Het verhaal gaat intussen gewoon door. Wie even met … Lees verder ZAAILING #72 – Boventonen
Wees welkom. Glijd met je vingers langs de wand en voel het hart van de farao kloppen. Ik heb hier gewoond. Dit is het land van mijn nederlagen en mijn onmenselijke verdriet. Alles wat ik ooit deed, ligt opgetekend: dromen, raadsels, de scherven van rots. Fragmenten van een leven dat langer duurt dan de ergste kwelling. Je komt naar mij toe en je vraagt naar … Lees verder ZAAILING #43 – Klauwen
Hardnekkige melodietjes 