Jezelf heruitvinden, hoe vaak doe je dat in een mensenleven? Eén keer, twee keer, twintig keer? Er zijn overgangen genoeg, momenten van grote betekenis waarbij er altijd sprake is van een ‘voor’ en een ‘na’, kantelpunten waarna niets nog helemaal hetzelfde is. De eerste keer als kind zonder ouders op pad. De eerste keer seks. Afstuderen. De eerste job. De eerste job opzeggen. Zwanger worden. … Lees verder Overgangen
Wat als het in het leven niet draaide om een doel, of een plan? Wat als de ervaring van het zijn zelf genoeg was? Wat als er geen horden moesten worden genomen, maar gewoon stappen worden gezet? Niet omdat de berg beklommen moest of de race gewonnen, maar omdat benen gemaakt zijn om te lopen en omdat het fijn voelt om in beweging te zijn? … Lees verder Wat als
Ik ben een interessante oefening aan het doen. Ik noem het een innerlijke nulmeting. In wetenschappelijke of bouwkundige termen is een nulmeting het bepalen van de huidige situatie, om vandaar doelen te kunnen stellen en veranderingen te kunnen waarnemen. Ik gebruik het woord lichtjes anders, in de zin van peilen naar de kern. In een heel mooie TED-talk raakt schrijfster Elizabeth Lesser het punt aan … Lees verder Het nulpunt
‘Jij bent een gevertje, hé.’ Dat schrijft een collega-schrijfster die even polst of het wel goed met me gaat. We zagen elkaar op de Nieuwjaarsreceptie van Literatuur Vlaanderen een paar weken geleden en er lag iets vermoeids in mijn ogen, vond ze. Ik was die dag effectief moe, en de drukte en de galm van zoveel mensen bij elkaar in een warme, krappe ruimte deden … Lees verder Een gevertje
Ik had een moeilijk gesprek, deze week. Een belangrijk gesprek. Het was het sluitstuk van een diep proces dat negen maanden duurde, een hele zwangerschap aan verwerking en inzichten. Het werd gevoerd bij koffie op een koude ochtend, en de mensen rond de tafel waren vrienden die probeerden een breuk te lijmen. Vorig jaar hakte ik voor mezelf een lastige knoop door en zette een … Lees verder Een belangrijk gesprek
Het is herfst, dus zullen we het eens over de dood hebben? Echt, eerlijk? Lees verder Het grootste geschenk
Purgatorium, zo heet het vagevuur uit de christelijke traditie oorspronkelijk. Purgare betekent in het Latijn zoveel als ‘zuiveren, louteren’. Het vagevuur is met andere woorden de plek waar zielen die iets op hun kerfstok hebben een (al dan niet gedwongen) vorm van bewustwording en zuivering ondergaan. Het is de plaats waar de inzichten komen, en die inzichten zijn niet zelden pijnlijk, of minstens toch ongemakkelijk. … Lees verder Het vagevuur van de puber die Mensheid heet
wat kan ik je wensen dan de tijdloosheid tussen kind en wasdom, een rimpelloze zomer van weerspiegelingen om in thuis te komen een veilige bedding om bruggen te slaan over groeiende verschillen heen ik zou je willen zeggen: het hart is veilig als vertrouwen de taal van het gesprek bepaalt maar je dwaalt en lacht en vlindert en negeert mij en dat is helemaal zoals … Lees verder Veilige bedding
Het is dus zomer en ik ging op reis. Een lange, bloedhete reis met bijna evenveel etappes als er dagen waren. Een rijke reis, het soort dat je een voorrecht mag noemen op veel vlakken. Ik heb veel gezien. Ik heb veel ervaren, ik heb veel geleerd. Ik wil er graag over schrijven, maar de woorden laten nog even op zich wachten. Dat heeft onder … Lees verder Zwerven, zweven en landen
Onlangs herinnerde ik me een verhaal dat ik meer dan dertig jaar geleden hoorde op het bezinningsweekend van de catechese, indertijd een verplicht nummertje voor wie zijn plechtige communie wilde doen. Het is een verhaal dat velen prachtig zullen vinden (het werd toen ook gebruikt als een soort stichtende parabel) maar dat voor mij heel onaangenaam voelde. Ik kon er als jongere de vinger niet … Lees verder Hulpeloos of krachtig?
Hardnekkige melodietjes 