Ik was het bijna vergeten, maar vandaag kwam het opeens in mijn gedachten. “We denken vaak aan goed en kwaad – licht en duister – in termen van strijd, en we zien die strijd vaak verbeeld in de vorm dat het licht het duister overwint, voor eens en altijd. Dit is een misvatting.De enige soort van overwinning die het licht ooit kan behalen, is om … Lees verder Een kleine meditatie voor de donkere dagen
Zullen we afspreken dat jij verdwijnt en ik je terugvind?Verstoppertje spelen tussen de stoeptegels, een paar levens overslaan en dan weer opduiken in een andere tijd. In dit spel is niets te winnen. We treffen elkaar alleen telkens weer, als in een deurenkomedie maar dan ernstig. Soms wordt het donker. Dan weer licht het beeld op. Het verhaal gaat intussen gewoon door. Wie even met … Lees verder ZAAILING #72 – Boventonen
Er is een opmerkelijke evolutie aan de gang, diep in mij. Zoveel in mijn leven heeft de laatste jaren in het teken gestaan van naar buiten treden. Mijn kin een beetje hoger heffen en durven zeggen: dit is wat ik doe en dit is waar ik voor sta en hier word ik gelukkig van. En daarmee gezien worden. Daar appreciatie voor krijgen, ook (soms). Maar … Lees verder Terugtrekken?
jarenlang zocht ik het hoger doorzocht de ijlere lagen van zin en geest en leerde gehoor te geven aan hun roep nu duik ik onder de oppervlakte, zwerf langs de barsten van kalksteen, de lijnen in de bodem, de wortels van de wereld er is niets meer te verbergen van het dier vanbinnen, de adem van de ziel die weet dat elke muur een val … Lees verder Huid
Hoe we onszelf soms vastrijden in hokjes van eigen makelij.Hoe we ons blindstaren op pijn, op het verhaal, op alles waaraan we ons zo hardnekkig vastklampenin een poging onszelf te voorzien van houvast. Ik geloof niet dat het kan, leven zonder kaders.Ze hoeven gewoon niet altijd getooid met stekels of glasscherven, de vertrouwde middelen waarmeewe onszelf telkens weer overtuigen dat leven pijn doet. We mogen … Lees verder Kaders
Er was een tijd, in mijn tienerjaren en late puberteit, dat ik woorden vond tekortschieten om de omvang te vatten van wat ik voelde. Binnen in mij waren er oceanen van stroming die ontsnapten aan elke vorm van beschrijving. Ze waren niet noodzakelijk amoureus getint of zelfs maar stormachtig, ze waren voornamelijk diep. En hoezeer ik ook genoot van schrijven, woorden bleken onmachtig ze te … Lees verder De diepere stroming
Twee keer Londen // twee keer kunst // twee meditaties over ruimte en tijd Zaailing #66 – De magiër Ze noemen het de grote verdwijntruc, maar hij weet wel beter. Het is geen kunst om één te worden met de stad, op te gaan in het decor van voort deinende massa’s, statige straten, roerloze monumenten. Al wat je nodig hebt, is een matig talent in … Lees verder ZAAILING #66 – De magiër // ZAAILING #67 – De belofte van licht
Het is je misschien opgevallen, maar ik post de laatste tijd weinig blogs. Dat verrast mij zelf een beetje, want ik kom uit een periode waarin ik zowat elke week wel minstens één online tekst schreef. Is de inspiratie op?Nee, ik zie en voel en denk nog altijd evenveel als vroeger. Misschien zou je kunnen zeggen dat de woorden op zijn, maar dat klopt ook … Lees verder Humus
Het schooljaar is begonnen en alles voelt als herfst, ook al gaf de zon nog volop warmte. Maar het ruikt anders, buiten, en de manier waarop het licht valt, spreekt al volop over de equinox. Binnenkort zijn dag en nacht weer perfect even lang – heel even. En dan begint de opmars van steeds donkerder ochtenden en avonden. In ons huis morst de zon kwistig … Lees verder Versteende tijd
Het universum omhelzen Als luchtbellen in donker water, aangedreven door een onzichtbare kracht, wentelen werelden om elkaar heen in wat wij het heelal noemen. Dat heelal deint uit. Of het een uiterste punt heeft, weten we niet. Mogelijk krimpt het op een dag weer in, en zuigt het alle wervelende materie, van meteoriet tot supernova, van sterrenstof tot zwart gat, weer naar zich toe, om … Lees verder Een kwestie van perspectief #2
Hardnekkige melodietjes 