Wat als het in het leven niet draaide om een doel, of een plan? Wat als de ervaring van het zijn zelf genoeg was?
Wat als er geen horden moesten worden genomen, maar gewoon stappen worden gezet? Niet omdat de berg beklommen moest of de race gewonnen, maar omdat benen gemaakt zijn om te lopen en omdat het fijn voelt om in beweging te zijn?
Wat als ademen, in verbondenheid met de omgeving, het hele gesprek was?
Wat als kijken, horen, ruiken, proeven, voelen, de overvloed was?
Wat als de aanwezigheid van één ander mens je leven veranderde, en die van jou dat van hem?
Wat als dieren je broers en zussen waren en planten je grootouders?
Wat als je zonder voorbehoud zou deelnemen aan de dans van de dagen en elke ochtend het voornemen had om met warmte en welwillendheid ja te zeggen tegen alles wat je pad kruiste?
Als alles een ontmoeting was, een uitnodiging, een geschenk?
Wat als het eigenlijk gewoon fijn bleek te zijn, leven?
Wat als je nu eens lang genoeg bleef stilstaan om het te geloven?
Dan hoef je niet te zoeken naar de antwoorden, want dan weet je met heel je lijf en ziel dat die in iedere vraag besloten is.
Prachtige tekst en foto’s Kirstin !
LikeGeliked door 2 people
Dankjewel! ❤️
LikeGeliked door 1 persoon