Alles in het universum is verbonden met alles, en het voornaamste structurerende principe is altijd hetzelfde: fractaal.
Dat is waarom golven lijken op haren lijken op grassen
lijken op rimpelingen.
De labyrinten van houtworm lijken op zonnen
lijken op vlinders lijken op venussen.
Die vernuftige patronen worden pas zichtbaar als de bast van de dode boom afpelt.
Ik kan het niet helpen: ik hou van de voorzichtige schoonheid van verval, de vluchtige structuur van vernietiging.
Het feit dat niets blijvend is, en alles zich uiteindelijk ontrolt tot iets anders, kan ook een soort van troost zijn.
Hardnekkige melodietjes 