Stroom

ZAAILING#5

Je staat op de rand.
Je voelt het water aan je trekken zoals magneten dat doen.

Je aarzelt, klemt je tenen om de boord. Je vreest verzwolgen te worden door datgene waaraan je je wil overgeven.

 

 

Waarom de angst om het penseel in het water te dopen en de eerste lijn te trekken? Omdat daarmee een onzichtbaar membraan doorbroken wordt?

Het is een declaratie. Je geeft jezelf aan, legt jezelf bloot.

 

 

De magneet wint het. Je sluit je ogen.
Eerst is er de schok, het binnenkomen.

Water is zo anders.

 

 

 

Je vindt het ritme. Onder je handen stromen de kleuren over het papier, en jij duikt erin onder.

Mond, neus, ogen, uitgestrekte vingers voelen alleen het water. Je klieft het, en het laat je door. Het gaat opzij voor je maaiende ledematen. Hier, in dit bad, ben jij zelf het penseel, en de lijnen die je trekt, vertellen het verhaal van je lijf.

Onverstoord sluit het water zich weer aaneen zodra jij voorbij bent.

 

 

Je geeft je over. Je ontdekt de souplesse van je bewegingen, de hunker in je longen. Je leert dat lucht kan branden.

Je weet dat je hier niet kunt blijven. Elke omhelzing verstikt als ze te lang duurt.

 

 

Op het diepste punt, waar de wetten van de zwaartekracht niet werken, ben je buiten het bereik van de kakofonie van geluiden, de muren gemetseld van onbuigzame standpunten. De lucht, een golvende reflectie, is een hallucinatie boven je en het water is baarmoeder en buik tegelijk.

In de diepte ben je veilig voor de wereld.

 

 

Je kijkt op van het blad en het verhaal dat daarop ligt uitgelijnd, de kleuren waarin je jezelf hebt toegestaan te verdwijnen.

Je weet dat het af is, en dus voorbij.

 

 

Het verhaal verlaten, is uit het water komen. De plek waar je zo-even nog stroomde, glijdt nu in druppels van je af, en je staat bloot en bibberend op de rand.

In twee werelden tegelijk, maar nergens thuis.

 

---

ZAAILINGEN is een samenwerking met tekenaar Jurgen Walschot.
Zaailingen zijn creatieve scheuten. Zij schrijft bij de beelden, hij tekent bij de tekst.

Zoals elk zaadje groeien onze zaailingen gretig naar het licht,
klein en kwetsbaar, reikend naar hoger.